Geschommel in het stereobeeld

De laatste tijd is het populair om stereomicrofoons te gebruiken voor het opnemen van gesprekken. Dit komt denk ik door het gebruik van mobiele recorders en hun ingebouwde stereomicrofoons die veelal niet bij te stellen zijn. Ik ben er meestal geen grote fan van omdat het een nogal onrustig geluid geeft, het leidt mij snel af van het gesprek. In plaats dat je een stem hoort, hoor je in stereo die stem tussen je twee oren verplaatsen. Alsof je persoon heen en weer loopt. En dat doet ‘ie in werkelijkheid natuurlijk ook, want de persoon beweegt een beetje en de interviewer staat ervoor met zijn microfoons ook mee te bewegen.

This American Life, de veruit meest populaire radioshow/podcast wereldwijd, is overigens nog steeds in mono. Ook de muziek. Zal de issue wel of geen stereo geen issue zijn voor het publiek? Denk het. Geluid is geluid, en het ene klinkt misschien beter dan het andere. YouTube is ook jarenlang mono geweest en ik hoorde er ook niemand over. De meeste muzikanten die ik het vertelde waren het niet eerder opgevallen.

Het voordeel van stereo is het ruimtelijke geluid. Een beetje wat een groothoeklens voor foto’s en video’s doet, dat doen stereomicrofoons voor het geluidsbeeld. In tegenstelling tot video kan een microfoon ook het geluid dat achter de microfoon te horen is, registreren. Net als onze oren. Ogen kunnen maar 1 positie uitkijken, oren pikken het geluid rondom op. Zo werken microfoons dus ook.

Gisteren had ik bij toeval mijn microfoons anders staan dan dat ik normaliter voor gesprekken gebruik. Het gevolg was dat ik een breed stereo geluid opnam. Luister maar “nou hoe kom je hier terecht” (mp3).

In plaats van er thuis weer mono van te maken, een koud kunstje met een audio editor, besloot ik het stereobeeld in tact te laten omdat ik het wel wat vond hebben. En dus horen we nu hoe de vrouw op links, de man op rechts en ik ergens in het midden een gesprek hebben. Af en toe rijdt er aan de rechterkant nog een zojuist geland vliegtuig voorbij. Opgenomen bij Rotterdam The Hague Airport. Als ik de opname weer hoor zie ik precies de beelden weer voor me. Met de ogen dicht.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.