Droomt ons gehoor?

oren
foto gemaakt in S.M.A.K. (Gent, Belgie)

Zelfs als je slaapt dan nog gaan je hersenen door. Daar is het altijd feest, met de lichten aan. Ze doen gewoon alsof je niet slaapt en jij hebt het zelf niet eens door. Totdat je wakker wordt. Ach, het was maar een droom.

Kennen onze hersenen eigenlijk wel rust? Zonder hersenactiviteit ben je officieel toch dood?

Onze hersens houden blijkbaar niet van stilte. Ga je een paar dagen op een berg zitten, juist dan gaan je hersens met je aan de haal. Ga je dingen horen, zien en ruiken die er niet zijn.

Is met oorsuizen oftewel tinnitus (zie Wikipedia – Tinnitus) misschien niet precies hetzelfde aan de hand? De hersenen denken dat er geluid klinkt, maar er klinkt helemaal geen geluid. Juist bij stilte vullen de hersenen het ontbrekende geluid aan met geluid. Net zoals onze hersensen ons met de ogen dicht voorzien van beelden. We worden gefopt door onze eigen hersenen.

While the brain tends to ignore sounds that contain no useful information, conversely, the brain promotes and prioritizes the perception of sounds that are meaningful.

Zegt audioloog Dr. Glynnis Tidball die verbonden is aan de Tinnitus Clinic van het St. Paul’s ziekenhuis in Vancouver. Radiomaker Paolo Pietropaolo werd er behandeld voor zijn tinnitus. Als radiomaker luistert hij de hele dag heel intensief. Ook al klonk er niets, toch hoorde Paolo de piep in zijn oren. Altijd en overal. Het hield hem ’s nachts zelfs uit zijn slaap. Waren zijn hersens nu met hem aan de haal gegaan en maakten ze van niets iets? Vonden ze dat meaningful? Luister naar zijn verhaal:

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

5 reacties

  1. Ons lichaam maakt in volledige stilte en rust ook al een hoop herrie, neem alleen dat logge geklop van ons hart en het suizen van die rode modder door onze aderen.

    Durf het bijna niet te vragen: heb je dat gekke hoedje nog? :-)

    1. Oh ja. Dat ding kwam ik dus in België tegen, Gent, in museum S.M.A.K. Het is een constructie waarbij je via die trechters het volume dat er in je oren binnenkomt vergroot. Dus in plaats te luisteren naar muziek via een hoofdtelefoon pikte dat ding alleen maar omgevingsgeluiden op. En dan ook nog eens versterkt. Geheel akoestisch. Het geluid kwam zelfs zo hard binnen dat ik het ding maar even kon ophouden.

      We waren er om de overzichtstentoonstelling van Ed Templeton te bekijken. De man maakt geweldige foto’s. We waren zwaar onder de indruk daar. Zie ook http://marcoraaphorst.nl/10271/ed-templeton-the-cemetery-of-reason/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.