Goeie muziek heeft een zuivere vorm

Gisteren een jaar geleden overleed mijn oude muziekmaatje Quintus Kessler op 49 jarige leeftijd. Ter nagedachtenis daarvan organiseerde zijn moeder gisteren in prachtig Den Haag aan de Cantaloupenburg een samenzijn met dierbaren.

“Ik geloof dat je een stukje van een overleden persoon in je zal blijven meedragen. Daarom wilde ik jullie uitnodigen zodat Quintus weer even bij mij is”, zo sprak ze.

Na afloop van de bijeenkomst at en dronk ik nog wat met drummer Matt Harris, Engelsman van origine (Liverpool, Beatle-town nota bene!). Tussen mij en Matt is er nog altijd een klik. Als we spelen klopt het. Swingen we. Zo zaten we al pratend en ritmisch tikkend op de tafel muzikale frases uit te wisselen. Omdat taal ongeschikt is om het precieze gevoel van muziek uit te drukken. Muziek is uiteindelijk puur een gevoel. Niet een product dat je verstandelijk kan uitleggen, maar een ongrijpbaar geheel. En ik denk dat het daarom zo mooi is. Het ongrijpbare is waar we naar verlangen.

Matt vertelde over zijn drumoefeningen. Het stelt een metronoom in en breekt vervolgens de maat in 2 tikken, dan 3 tikken, dan 4 tikken en ga zo maar door. Hierdoor krijg je de vreemdste maatsoorten. Of misschien beter: ritmische bewegingen. Want als muziek iets is dan is het ritme. Noten zonder ritme, zijn slechts geluid. Ritme is het plaatsen van noten in een tijdseenheid. En dit doet niet alleen de drummer, dit doet de hele band. Alle leden dienen mee te gaan in die groove. En als je op elkaar ingespeeld bent ontstaat er een soort druk, een luchtverschuiving die fenomenaal lekker is. Lucht die onze trommelvliezen in beweging zet als een kleine tsunami. Muziek is namelijk pure luchtdrukverschuiving. En de lekkerste muziek doet dat in een optimale flow.

Zo ook een vriend van Matt die al jaren roept: “it’s just sound man!” Iets dat Matt pas later begon te begrijpen. En gisteren begrepen we het volledig. Lucht in beweging gezet, een luchtdrukverschuiving, dat is muziek.

En we constateerden dat goeie muziek een zuivere vorm heeft. Net zo goed als beeldhouwers dat ook nastreven. Waardoor het beeld groter lijkt dan het blok waaruit het gehakt is. Net zo goed als dat een danser de ruimte invult met bewegingen die groter lijken dan waar een lichaam toe in staat is. Performance kunst occupyed als het ware de ruimte.

Matt vertelde dat zijn basis Black Music is. En dat alle Black Music swingt. Dat er swing in reggae zit die precies hetzelfde is als de swing van bijvoorbeeld bebop jazz. We tikten het op tafel ritmisch na. Ritme, het plaatsen van accenten in een tijdseenheid. Een accent via een noot of een geluid (ritmische tik). En muzikanten met een goed onderlegd ritmegevoel ondersteunen die groove tezamen. Waardoor ‘ie versterkt wordt, waardoor die luchtdruk lekker vloeit. Hier en daar een accentje leggen zodat de groove nog meer beweging krijgt. De zuiver vorm benadrukt via bepaalde accenten, bogen in het ritme, in de stuwing.

Als de beweging van de zee, van de jaargetijden, van het waaien van bomen. Het leven kan worden teruggebracht tot 1 belangrijk gegeven: de zuiver vorm. En als je goed oplet, zie, voel, hoor, ruik, proef je die groove in alles.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.