Jun Miyake schuift de traditie aan de kant

Deze track ken je vast als je de film Pina van Wim Wenders gezien hebt, een eerbetoon aan de bekende Duitse danseres en choreograaf Pina Bausch. Hij werd gecomponeerd door de Japanse componist Jun Miyake en laat in zijn uitvoering horen dat de traditie niet gevolgd hoeft te worden qua instrumentatie en uitvoering.

Ik had het er namelijk laatst nog met wat mensen over. Dat ik haat-liefde verhouding met orkestbibliotheken heb. Bibliotheken met extreem natuurgetrouw gesamplede strijkers en blazers en dergelijke. Ik moest lang nadenken over waar dat hem nu precies in zit, maar denk dat het voor mij op de creativiteit neerkomt. Er zit namelijk weinig creativiteit in het proces om een viool met een computer precies als een viool te laten klinken. Een kwestie van een noot indrukken. En je voegt op die manier werkelijk niets toe en benut de creatieve mogelijkheden niet. Terwijl je mooie vernieuwende dingen zou kunnen doen met prachtige samples en een computer. Maar nee, het enige wat de meeste componisten doen is braaf rechtop zitten en de traditie volgen. En veel geld uitsparen omdat er geen echt orkest ingehuurd hoefde te worden.

In dit stuk van Jun hoor je hem met de piano een melodietje spelen dat eigenlijk wat te staccato is voor een piano maar juist daardoor voor dat plezierige effect zorgt. Of nee wacht even, ik heb het intro overgeslagen. Daarin hoor je een gesamplede contrabas die Jun heel staccato geprogrammeerd heeft, metronomische strak wordt het erdoor en geeft het een meer klinische klank. En de strijkers worden door Jun heel cheezy ingezet een beetje op een manier zoals Ennio Morricone dat ook wel doet: een cheezy instrumentatie koppelen aan een sterke melodie, als een raar huwelijk. En dat alles op een zich herhalende ritme (loops) van met brushes bespeelde snaredrums met een behoorlijke dosis room-galm. Liefdevol en spannend wordt de traditie hier aan de kant geschoven. En zo hoort het wat mij betreft.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

2 reacties

  1. geweldig
    ik kom hier vaker
    dit is nog te genieten met CI.

    ik ga zelf nog eens prutsen, ik wil een mix maken van geluiden die ik met de CI leuk vind

    tandenpoetsen
    richtingaanwijzer
    rits van een regenjas die op en neer gaat
    knippen van papier
    enz…

    heb al een mislukte poging achter de rug (techniek en eigen onvermogen om lang een goed ritme te houden) maar blijf proberen

    1. doen! en ik zal erop reageren hoe het voor mij klinkt.

      luistersessies en precies beschrijven wat je hoort vind ik ook leuk. denk dat het gehoor heel erg verschilt van persoon tot persoon. en naast het mechanisme is er ook nog iets als het goed luisteren. ik las ooit over iemand met een vrij slecht gehoor, al jaren had ‘ie oorapparaten nodig, maar hij bleek in staat om minime verschillen in geluidsinstallaties waar te nemen en hoorde de grootste verschillen in opnames van solo viool. zijn vrouw had een goed gehoor maar ‘hoorde’ het allemaal niet, alles klonk voor haar als een viool…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.