Chaos, een groot mysterie

Wij mensen willen alles maar proberen te begrijpen en te verklaren. Maar de basis, waarom we leven en waarom we doodgaan, is zelfs een groot mysterie. We kennen onze oorspronkelijke drijfveren en doelen dus niet eens. Daarom zie je de wetenschap ook alle kanten opschieten. Telkens wordt iets anders aangetoond. Zwaartekracht, wat dan ook. Het ene jaar dit, het andere jaar dat.

De chaos waarin we leven, het zoeken naar houvast, woorden schieten te kort om die grote zaken mee uit te drukken. En we snappen niet hoe of het zit. Hebben geen flauw benul. Het accepteren van chaos is denk ik het enige dat echt nut heeft, omdat het dat is, chaos. Of noem het imperfectie. Vaagheid. Het compleet niet weten. Kortom: we gaan gewoon een beetje meesurfen en alles niet te serieus nemen, oké? Ons brein wil orde aanbrengen, de zaken opdelen om maar iets te doen te hebben. Maar we komen er nooit achter. En ons brein denkt teveel.

Laat ons genieten zolang het kan. Wij, voortgekomen uit een botsing tussen een uit de klauwen gelopen zaadcel en een eitje. Freaking waanzinnig toch? Maar als je mij vraagt hoe dat nou kan? Één groot mysterie! Laat het zo zijn.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

4 reacties

  1. Misschien valt er niets te verklaren in deze grote onmetelijkheid om ons heen. Een water atoom ”weet” dat hij van water is en heeft feeling met zijn naast drijvende wateratomen. Maar weet 1 water atoom H2O dat hij ook een zee in vele oceanen is, en dat het van vloeibaar ook hard kan worden, maar net zo makkelijk kan verdampen en de wereld van bovenaf kan zien? ;-)

    1. Doet me denken aan een tekst van David Foster Wallace:
      There are these two young fish swimming along, and they happen to meet an older fish swimming the other way, who nods at them and says, “Morning, boys, how’s the water?” And the two young fish swim on for a bit, and then eventually one of them looks over at the other and goes, “What the hell is water?”

      Zie https://www.theguardian.com/books/2008/sep/20/fiction

  2. Ik heb een eindeloos vertrouwen in het leven zoals het zich aandient. Niet meer en niet minder. En ja, het ziet er uit als een chaos. De mensen maken die chaos, veroorzaakt door angst dat het denken aanstuurt. Maar de natuur is keurig. Het klopt allemaal hoe onbegrijpelijk ook. En, moeten we er iets van begrijpen? Ik ben het met je eens Marco: genieten van wat er is en dat met de mensen om je heen. Mooi toch en zo eenvoudig het leven! XX

Laat een antwoord achter aan Marco Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.