Het is een opsteker voor diegenen die niet mee willen doen aan de ratrace van de prestatiemaatschappij, die met verve tegen de stroom in zwemmen.
Het is een grote middelvinger naar de zelfhulpboeken en een aanklacht tegen het mislukte kapitalisme dat geen vrijheid biedt maar juist de werkende mens tot slaaf van het systeem heeft gemaakt. Een systeem dat tegenwoordig de mens en de behoeften van de mens via simplistische algoritmes denkt te kunnen duiden en te kunnen manipuleren (#megafail).
Weten wijzelf wel wie we zijn? Ben je mal zeg! Zo we iets zijn, zijn we een vat vol tegenstrijdigheden.
Marian Donner schreef het Zelfverwoestingsboek (uitgeverij Das Mag) als een eerbetoon aan de gewone man en vrouw die er maling aan heeft of ze wel 1000% gezond, glad, fit, productief, positief of zen genoeg is. Die snapt dat je mazzel moet hebben in het leven en dat de meeste mensen dat niet hebben. Een kwestie van pure pech, verkeerde genen, verkeerde afkomst. Het heeft dus geen zin jezelf hiervan de schuld te geven.
Het is een kinderlijke manier van denken – ook kinderen geven zichzelf overal de schuld van, of het nu is dat hun ouders gaan scheiden of dat ze worden gepest.
citaat Zelfverwoestingsboek
Marian stelt (naar een uitspraak van Virginia Woolf) in haar Zelfverwoestingsboek dat je je niet moet afvragen wat er mis is met jou, maar wat er mis is met de wereld.
En zo is het.
