Waarom zou je je inhouden?

Ooit ontmoette ik op een feestje een fotograaf. Toen ze vertelde over hoe ze fotografeerde legde ze een hand op haar borst en trok een serieus gezicht. “Dat zijn niet zomaar foto’s, ik stop er echt mijn ziel in!”

Ze waren niet onaardig. Er zaten een paar goeie foto’s tussen. De mevrouw geloofde niet in Flickr waar iedereen zomaar bij kon komen. De foto’s waren te intiem voor haar. Slechts een paar foto’s, ik schat een stuk of 12, waren op een afgesloten Facebook-profiel te zien.

Het voelt raar zo’n houding. Waarom zou je het niet willen laten zien aan iedereen? En waarom zou je je zo inhouden? Ik bedoel, 12 foto’s, wat is dat nou?

Natuurlijk snap ik het wel. Het heeft iets te maken met het woordje kwaliteit en een soort van schaamte voor iets dat minder dan geweldig zou zijn.

Ik ken mensen die hun Flickr-stream niet willen vervuilen met de foto’s die ze met hun mobiel maken. Stel je voor dat de echte kenners dat zien! Ze schamen zich ervoor.

Stel je maakt per dag een stuk of wat foto’s, dan knal je dat er toch op? Natuurlijk gooi je de slechte foto’s weg, maar waarom zet je de rest niet online? Hetzelfde geldt voor blogs. Alles wat je wilt delen met de wereld kun je delen, daarom heb je toch een blog genomen? Dus waarom zou je jezelf beperken, je inhouden? Denk je dat het publiek dat niet goed vindt?

Als ik iets geleerd heb de afgelopen weken, dan is het wel het feit dat bij alles wat ik maak er een publiek is. Mensen die het lezen, die het beluisteren. En sommigen raken ontroert, die horen of lezen de emotie die erin zit, misschien mijn emotie of de emotie die ik wil overbrengen. Dat laat zich niet inhouden. Want zonder emotie is het helemaal niets. Slechts techniek. Woorden op een scherm. Een paar gekleurde pixels. Een trommelvlies dat klappert.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

5 reacties

  1. Op foto-academies leren ze dat een strenge selectie heilig is. Pre internet iig. Of dat nu nog gebeurt weet ik niet.

  2. Ik schiet al mijn foto’s met mijn telefoon. Prima resultaat over het algemeen. Overigens kan een beetje selecteren mijns inziens geen kwaad: op die manier raken de perfecte plaatjes niet ondergesneeuwd door de middelmatige. Maar ik snap je punt heel goed: delen die hap! Waarom niet.

  3. Hoeveel miljoen gebruikers heeft Flickr? Als iedere fotograaf er alleen zijn beste foto op zet dan ben ik nog tot mijn dood zoet daarmee. Eigenlijk maakt het mij niet uit hoeveel iemand blogt of hoeveel foto’s hij eruit poept. Dat mag iedereen van mij zelf weten.

  4. Je inhouden kan ook z’n nut hebben. M’n laptop staat vol met flarden van teksten en vehalen die ik gewoon zelf niet goed genoeg vind. En soms kom je dan iets tegen waarbij hele alinea’s die je al had wel ineens op de juiste plek vallen. Als ik alles wat ik schrijf of fotografeer online zet ga ik mezelf irriteren. Overigens helemaal mee eens dat je je niet door anderen moet laten leiden in wat je wel en niet online zet. Als het voor jezelf maar goed genoeg is.

Laat een antwoord achter aan Michael Minneboo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.