Elke zaterdagavond een letter uit mijn muzikale ABC.
Oren. Onzichtbaar gaat daar een zooitje geluidsgolven in en voor je het weet krijg je bobbeltjes op je armen of staat het water in je ogen.
Je zult ze moeten vertrouwen. Of je nu in een donker bos bent of dat je met een gitaar op schoot zit.
Sommigen van mijn vakgenoten vertrouwen op metertjes en cijfertjes. Is wat je ziet ook wat je hoort? Nee. En sterker nog: je hoort beter met je ogen dicht. Daarom is geluid bij video ook zo vergefelijk.
Luisteren is het enige dat je kunt doen. Luisteren is het enige dat je moet doen. En wel hierom.
De O van Otis. Over bobbeltjes op je armen en water in je ogen gesproken.