Vorig jaar zat ik bij de presentatie van de documentaire OPEN. In de hoofdrol. Er waren wetenschappers en mensen uit de farmaceutische industrie bij aanwezig. Gesprekken met mijn vrienden waren op video vastgelegd. Bijvoorbeeld met Roel1943.
Voor de wetenschappers was het een verrassing om te zien dat iemand van die leeftijd en met die achtergrond wist wat Creative Commons was en actief bezig was met het concept copyright en open content. Vriend Akbar nipte aan een glas wijn en aaide zijn baard. Grijnzend.
Het is schandalig.
Dat mensen zo kortzichtig denken.
Dat je als wetenschapper over zo weinig mensenkennis blijkt te beschikken.
Alsof iemand in de Schilderswijk van Den Haag geen poëzie zou lezen.
Of iemand die van voetbal houdt geen Zen boeddhist kan zijn.
Dat een man met een baard vast een zwever zal zijn.
Fuck dat!
Mensen laten zich niet indelen in hokjes, punt.
