Elke zaterdagavond een letter uit mijn muzikale ABC.
Het eeuwige Vuur van Verleiden en Verlangen in totale Vrijheid Voelen.
Het kwam zomaar in me op. Dus ik denk dat we het daarmee moeten doen.
Vuur. Het eeuwige Vuur in mij. Ik pak een gitaar op en speel een stukje. Dat klinkt altijd als muziek. Nu dan, vroeger niet. Vroeger hoorde ik alleen maar mijn eigen beperkingen.
Verleiden. Muziek moet de luisteraar verleiden. Een couplet moet het refrein verleiden. Vuur en water. Spanning = verleiden.
Verlangen. We verlangen allemaal naar thematisch verheven elementen. Ben je bekend met de muziek van Once Upon a Time in the West? Een goed voorbeeld van een ijzersterk thema dat je doet verlangen het opnieuw te horen.
Vrijheid. Er mogen geen beperkingen zijn. Geen regels voor muziek. Alles kan. Echt alles kan. Als maker moet je jezelf niet beperken. En de luisteraar moet dat ook niet doen. Die moet open staan voor alle muziek. Want muziek is vrij.
Voelen. Mijn muziek is een zeefdruk van mijn hart. Wat ik voel. Beter dan ene John Lennon kan ik het niet formuleren:
My role in society, or any artist’s or poet’s role, is to try and express what we all feel. Not to tell people how to feel. Not as a preacher, not as a leader, but as a reflection of us all.
Om de een of andere reden raakt deze hele blog me. Maar in het bijzonder: “Dat klinkt altijd als muziek. Nu dan, vroeger niet.”
Wat ervaring en oefening vermag! :-)
@Hannie: merci, da’s leuk!