Ons hotel Paral.lel beschikte over WIFI maar op de een of andere manier had ik er weinig zin in. Niets moeten was de afspraak. Niets moeten werkte zonder echt te hoeven werken.
Of waren het de texturen van de straat die het analoge gevoel aanwakkerde? Oude muren met stukken streetart er overheen, de diversiteit tussen de wijken, haar bewoners, haar architectuur, haar kerken?
Eenmaal terug in Nederland sluit je je op in je huis. Buiten is het koud. En binnen staat een computer warm te lopen.
structuur, maar dan op straat, in de lucht, ademend. En het smaakt naar meer…
teveel te doen buiten je kamer. in nederland is het sneller, kouder, grijzer … je weet wel ‘alles is zo grijs’ :-)