De stilte roept

vanaf de Raaphorstlaan

Zonder stilte geen geluid.

Je hoort iemand praten en ineens valt er een stilte. De persoon denkt even na. Er ontstaat spanning, als luisteraar zit je klaar, wacht je af. Zo ontstaat er dynamiek in het verhaal. Juist door dat breekpunt. Door de stilte.

Ik zie het als mijn vak om een door mij opgenomen verhaal zo te editen en te voorzien van mijn eigen muziek totdat er iets ontstaat dat mij raakt. Soms concreet, storytelling, feitelijk. En soms dromerig, gevoelsmatig, abstract.

De stilte roept aan. Een gevoel. Het verstand. Of beiden. Dat is mijn heerlijke vak.


Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.


Reacties

2 reacties op “De stilte roept”

  1. Zeg, ……hoor ik daar niet het riet ruisen?

  2. en een stem, droog, die zegt: “Ik zat. En ik keek.”

    (helaas, tekst kan geen rust beschrijven, audio wel)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.