Zonder stilte geen geluid.
Je hoort iemand praten en ineens valt er een stilte. De persoon denkt even na. Er ontstaat spanning, als luisteraar zit je klaar, wacht je af. Zo ontstaat er dynamiek in het verhaal. Juist door dat breekpunt. Door de stilte.
Ik zie het als mijn vak om een door mij opgenomen verhaal zo te editen en te voorzien van mijn eigen muziek totdat er iets ontstaat dat mij raakt. Soms concreet, storytelling, feitelijk. En soms dromerig, gevoelsmatig, abstract.
De stilte roept aan. Een gevoel. Het verstand. Of beiden. Dat is mijn heerlijke vak.
Zeg, ……hoor ik daar niet het riet ruisen?
en een stem, droog, die zegt: “Ik zat. En ik keek.”
(helaas, tekst kan geen rust beschrijven, audio wel)