Roel op de Haagse trams

Tram 11

Roel ken ik via Flickr. Omdat hij zulke mooie foto’s van Den Haag maakt. Noem hem een amateur, hoewel dat woord nauwelijks meer waarde heeft op internet.

Roel wordt steeds vaker benaderd door opdrachtgevers, architectenbureaus bijvoorbeeld. Een vergroting van een van zijn foto’s werd op Haagse trams geplakt (zie bovenstaande foto). Roel vertelde mij dat ineens mensen hem begonnen te benaderen nadat hij Creative Commons licenties voor zijn foto’s ging gebruiken. Een voorbeeld dus dat je dankzij Creative Commons en onder duidelijke vriendelijke voorwaarden je foto’s kunt delen met anderen en er tegelijkertijd ook nog wat aan kunt verdienen.

Update: Ook Creative Commons Nederland pakt het op. Dank!

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

19 reacties

  1. Het is idd waar dat ik meer aanvragen krijg er wordt vaak gezocht op Creative Commons
    zo ben ik ook benaderd door de Curator van het
    Museum of Chinese Australian History Inc voor een fotobijdrage.Ruim een half jaar geleden wist ik niet wat cc inhield maar door jouw warm pleidooi ben ik geintereseerd geraakt in Creative Commons en sindsdien gaat het steeds beter met de verzoekjes

  2. Dezelfde uitwerking heeft Marco op mij gehad Roel. Dankzij hem is Flick Radio 100 % Creative Commons.
    Ik ontmoette Marco op de Club van 100 van de RVU. Zijn profiel ging over Creative Commons. Nog nooit van gehoord…

    En moet je nou eens kijken!

    De grens proffesioneel/amateur wordt inderdaad steeds vager. Ik ontmoet regelmatig professionelen die zich zeer amateuristisch opstellen (tov bijv. de creatieve kracht van het internet.) En ik ontmoet amateurs die zich uiterst professioneel opstellen, omdat ze gepassioneerd zijn en de techniek beheersen. Een gevaarlijke combinatie voor… succes! (Ander kenmerk van deze amateurs is dat ze uitblinken in communiceren. Iets waar anderen een opleiding voor nodig hebben.)

    Die eersten, waar ik het net over had, (ik noem hen ‘internieten’) werken vaak gek genoeg bij een omroep. Zij zijn dus proffesioneel maar gedragen zich als amateurs zodra ze het internet op gaan. Zij zien niet de inspiratie van het medium maar de problemen. Ze raken in de war van het tempo, de mogelijkheden, het talige, het anonieme en interactieve.
    Te klein, zeggen ze al snel. Te persoonlijk en grillig ook. Internet kent geen autoriteit. Wie is daar nou in geintereerd? Wij doen aan MASSA communicatie. En internet gaat niet over massa’s maar over individuen. Wij zijn geen niche. Etc.

    De profeesionelen (krijg het woord haast niet uit mijn bek) laten kansen liggen en houden vast aan dingen als: exclusiviteit.
    Dat waar je op internet naar kan fluiten.
    Hun angst voor het nieuwe medium bestaat uit verlangen naar de vorige eenw.
    En de pijn van het afscheid van het oude.

    Ik sprak laatst een coach op een verjaardagsfeest. We kregen het over profesionals. Ze zei: mensen wiens werk en leven samenvallen zijn vaak succesvol. Ze zitten dicht bij de kern van hun ding, raken niet in de war als prive en werk door elkaar heen gaan lopen en hebben een goeie “synergie” gevonden tussen het een en het ander. Dat maakt ze sterk omdat ze handelen vanuit een overtuiging.
    Ik vond het heel geloofwaardig en mooi.
    Want zo is het.

    Internet is een bedrijf en we zijn allemaal Nieuwe Collega’s!

    Prachtige tram en gefeliciteerd.
    (Zie je jezelf ineens rijden!)

  3. Mooi dat Marco dat bij jou ook teweeg heeft gebracht Bert, internet heeft mij een hoop mooie dingen gebracht ik geniet en leer er veel van
    en ik ben van huis uit een deler dus laat ik anderen delen in de dingen die ik leuk of mooi vind vandaar mijn overstap naar cc

  4. @Fabio
    dank je!

    @Bert
    De uitspraak van die coach vind ik heel mooi. En het ontroert mij telkens als je dat CC verhaal vertelt. Voor mij is het zo logisch, maar ik heb natuurlijk toch wel wat last van de nee-knikkers die het ronduit gek vinden wat ik doe. Maar ik hou mijn rug stijf. Zolang ik mij niet laat beperken kan ik genieten van relatief veel vrijheid. Dat is mij zeer veel waard.

    Ik vind dat kunst dicht bij het volk moet staan. Ik haat de elitaire shit die vaak kunst hangt. Ik haat de exclusiviteit die sommige omhooggevallen makers afdwingen. Soms wil ik roepen: er zijn wereldwijd mensen met een ouwe afgetrapte computer die mooiere dingen maken dan dat prutswerk wat jullie maken. En wat ook nog eens miljoenen kost. Ja, sorry. Maar ik vind het echt ontkenning van ons cultureel erfgoed. Kunst en cultuur ligt op straat. Ontroering vind je zo op Flickr of YouTube. Zonder bijbedoelingen, naakte kunst, omdat het ontroert zoals het is: de naakte waarheid, een puur gevoel.

    Als ik erover nadenk dan word ik boos. Dan vind ik dat de Publiek Omroep het geld van het publiek (uit belastinggeld) alleen maar investeert in producties die het publiek niet kan hergebruiken. Dat vind ik echt helemaal absurd.

    Naar mijn idee moet de Publieke Omroep verplicht worden te investeren in vrije producties die gebruikt kunnen worden door ‘het volk’. En als producenten dat niet willen leveren, dan moeten ze andere producten uitkiezen. Revolutie? Ja! Onderschatten van de impact van internet is gewoon, uhm… dom!

    Jij bent een van de heel weinigen Bert op dit moment die zijn nek durft uit te steken, die iets nieuws durft te doen, fouten durft te maken, durft te zoeken en durft te twijfelen, ook al staat het dan op het internet. jij gaat voor ontroering, wat jouw raakt. Zo simpel: maak dingen vanuit passie. 99% op en radio en TV wordt gemaakt vanuit het oogpunt van de kijkcijfers. Ik voorspel: als je vanuit passie iets maakt komen die kijkers en luisteraars vanzelf en zo niet, dan heb je in ieder geval iets gedaan vanuit de hart. En krijgt het wellicht historisch belang. Er wordt zo op korte termijn gekeken. We hebben visionairs nodig, strategen, met hun kloten in de kunst. Nu!

    @Roel
    Dankzij internet heb ik nu meer contacten dan ooit. Jouw mailtje ontroerde mij ook Roel! Je bent een topper als fotograaf maar ook vooral als mens!

  5. Je gaat, met dit soort ideeen geconfronteerd, toch anders over zaken denken.
    Misschien is het iets anders, maar toch. Afgelopen weekend was ik bij de Warhol tentoonstelling in het Stedelijk. Wat een irritante hysterie over het maken van foto’s op de tentoonstelling. En waarom? Is dat conform de ideeën van de oorspronkelijke kunstenaar? Ik kreeg toch de indruk van niet.
    Maar goed.

  6. @Fabio
    Het lastige is, om te voorkomen dat iemand jouw werk ooit exclusief maakt, het zo snel mogelijk in het publieke domein te donderen. Dan is het van iedereen en kan geen enkele zieke club het gaan verhandelen als exclusieve waar. Helaas ben ik toch wat bang voor commercieel graaiwerk over mijn rug, vandaar dus nog steeds dat NC (niet commercieel) kenmerk van Creative Commons wat ik gebruik. Ik wil kunnen blijven doen wat ik doe en geld kunnen verdienen op deze manier. En zonder exclusiviteit af te dwingen.

    Ik maakte wat foto’s in het Instituut van Beeld en Geluid en kreeg een suppoost op mijn dak die mij verbood om foto’s te maken. Een foto van 911, een foto die notabene door een burger gemaakt was! Woest word ik ervan. Manipulerende media heet dat. En dan kook ik! Maar mijn oplossing is om het anders te doen en samen te werken met mensen die daar ook in geloven.

    Cultuur en kunst moet voor iedereen beschikbaar zijn. Helaas zijn we de afgelopen jaren daar zo ver van afgeweken. De politiek heeft zitten slapen. Kunst en cultuur is van het volk, is van iedereen. Het verrijkt ons leven en dat moet juist niet alleen in geld uitgedrukt worden, want dan gaat het mis. Dan belanden kunstwerken in kluizen, worden het beleggingsobjecten. Of wordt er dealtjes gemaakt tussen musea. Ik snap ook dat die juist moeten kunnen bestaan en dat geld een belangrijke rol speelt, maar het kan ook anders naar mijn idee. Heel anders. En daar kan ik als maker een rol in spelen vind ik. Door het anders te doen. Het enige wat ik graag zie toenemen is aandacht en begrip. Aandacht voor mijn werk en mijn visie. Dat heb ik nodig om te kunnen overleven. En naar mijn idee ben ik goed op weg, zonder teveel veren in mijn kont te steken. De goeie discussies om mijn weblog en die van anderen dragen daarin bij. Daarom: dank Fabio, heel veel dank. Jij en andere helpen mij enorm! Samen vormen we een deel van de toekomst, van onze eigen voortplanting.

  7. @ Dank Marco en Roel.
    Ik heb bovenstaande reaktie een beetje bewerkt op mijn log.
    Ja, kunst, kloten, belastinggeld en het publiek. Kom er maar eens om. Internet raakt alles aan.
    Mij iig wel.

    @fabio.
    Inderdaad vreemd: een foto-verbod bij Andy Warhol.
    Hoe zou zijn website eruit hebben gezien?
    Eh yes… Eh no…

  8. @bert
    Ik las het op je blog. Fantastisch! Aandacht voor de problemen. PO, mogen we even? We hebben een belangrijke mededeling voor u!

    William Burroughs had zoveel dingen door. Hoe de media zouden democratiseren als iedereen over dezelfde middelen beschikt. Een ex-junkie die hele diepe gedachten op papier heeft gezet en raak schoot.

  9. Burroughs ja.
    En wat te denken van Bertold Brecht?
    In 1926 schreef hij: De radio zou het meest schitterende communicatie apparaat van het openbare leven zijn dat maar denkbaar is, een geweldig kanalensysteem, dat wil zeggen, dat zou het zijn als het de kans zou zien niet alleen uit te zenden, maar ook te ontvangen, dus de luisteraar niet alleen tot luisteren maar ook tot spreken brengen, en hem niet te isoleren maar hem de mogelijkheid tot contact te verschaffen.

    Ging ook eigenlijk over internet.
    Wist Brecht veel.

  10. @Bert: Brecht kon die uitspraak doen omdat de radio zich in die tijd inderdaad in een vergelijkbaar stadium bevond als het internet nu. De komende jaren wordt het m.i. heel erg interessant om te zien in welke richting internet zich ontwikkelt.

    Iets minder lang geleden dan Brecht, maar niet minder belangrijk: Marshall McLuhan mogen we ook niet vergeten, met name vanwege zijn veel geciteerde credo “the medium is the message” (later: massage). In 1967 schreef hij: “All media work us over completely. They are so persuasive in their personal, political, economic, aesthetic, psychological, moral, ethical, and social consequences that they leave no part of us untouched, unaffected, unaltered. The medium is the massage. Any understanding of social and cultural change is impossible without a knowledge of the way media work as environments.” (M. McLuhan, “The Medium is the Massage”, New York 1967, p. 26)

  11. Hoi Marco,

    Deze bordjes staan bovenaan de koopgoot in Rotterdam centrum

    http://farm3.static.flickr.com/2009/2251816535_da1a5ac723.jpg

    (baggerkwaliteit foto, genomen met mn gsm, maar het gaat even om het onderwerp)

    Dat men verhoedt dat je door een fietser wordt aangereden of in een hondendrol stapt als je loopt te winkelen kan ik nog wel waarderen maar waarom zou ik daar geen foto mogen maken, wie of wat is daar bij gebaat?

    Wat ik me overigens ook afvraag is of ik strikt juridisch gezien eigenlijk wel een strafbaar pleit pleeg als ik een foto maak op een plaats waar zo’n bordje hangt? Iedereen kan immers een verbodsbordje van om het even welk onderwerp ophangen of neerzetten, "hier geen fietsen plaatsen" in een etalage om maar wat te noemen is daar een goed voorbeeld van, maar wanneer is zo’n verbod nu echt rechtsgeldig?

  12. Miek dit soort bordjes kan iedereen kopen en vaak gebeurt dat gewoon op bluf ook zonder bordjes proberen ze het fotograferen te verbieden als het wel rechtsgeldig is heeft de aankondiging in een plaatselijke zowel landelijke krant-huis aan huisblad gestaan en is dat na te vragen

  13. @Miek37: ik zou het niet weten. Maar volgens mij is het fotograferen in de openbare ruimte niet te verbieden. De rest zou ik niet weten. Een officieel keurmerk voor verbodsborden bestaat niet, volgens mij.

    Nu nog wachten op een bord ‘verboden te kijken’…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.