De Walkman is niet meer :(

Sony Walkman WM A602

Sony stopt met de productie van de Walkman, de legendarische draagbare muziekspeler met cassettebandjes.

(bron)

Voor het eerst op de markt gebracht in 1979. Ik denk dat ik er een pas een jaar of wat later kocht. In ieder geval was ‘ie zo duur dat ik hem samen met mij vader moest kopen. Maar goeds die vond het ook een gaaf apparaat dus die deal was snel gemaakt.

En zeker te weten dat ‘ie vet gaaf was! De Walkman was het aller aller allereerste mobiele muziekapparaat. En natuurlijk nam je hem mee naar buiten. Wat een vrijheid! Natuurlijk kon dat met een radio ook maar dan moest je wel wachten totdat je favoriete muziek voorbij kwam. Bovendien was een radio zo’n groot stom apparaat met een suffe antenne eraan. Een Walkman was echt compleet anders. Hoofdtelefoon op, afgesloten van andere impulsen dan die lekkere muziek. Dat idee.

De Walkman maakte de luisterbeleving los van de plek. Niet langer hoefde je samen met je ouders in de woonkamer naar muziek te luisteren. Of op je eigen kamer terwijl pa en ma hoofdschuddend vanuit de gang je muzikale smaak stonden af te keuren. De Walkman was heerlijk privé. Jouw ding.

Om hem te voeden nam ik vaak liedjes van de radio op. Meestal had ik een cassette in pauze klaarstaan. Hoorde ik iets leuks, dan schakelde ik hem razendsnel in opname. In die tijd was het programma Moondogs van de VARA favoriet. Legendarische liveconcerten kon ik zo op cassette kopiëren en later via de Walkman terugluisteren. Ook Sesjun en de Soulshow luisterde ik van voor naar achteren af.

In die tijd vrat in cassettes. Zo’n geweldig concept. Ze zien er gewoon lekker uit; gaaf design en lekker persoonlijk doordat je met een stift noteerde welke muziek er op de cassette stond. Ik herinner me nog dat ik een mixtape van een vriendin kreeg waar ik verliefd op was. Ze had hem speciaal voor mij gemaakt omdat ik militaire dienst in moest (dat heeft trouwens maar 1 dag geduurd). Cassette in de walkman, hoofdtelefoon op en luisteren maar. Heeeeeerlijk!

Jammer hoor dingen die voorbij gaan. Cassettes. Walkmans. Ik voelde hem wel. Nogal. Jarenlang. Het vormde mij. Het voedde mij.

Fuck Yeah The Walkman!

(CC BY foto: FaceMePLS)

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

6 reacties

  1. Eeuwig zonde. Nou ja, was een mooie tijd overigens. Jeugd herinneringen vliegen me om de oren terwijl ik dit zit te typen. “Megabass, dat ding werkte wel hoor. Er ging een wereld voor me open….

  2. Oh ja, cassettebandjes opnemen. Nummers waar het begin of einde ontbrak in een poging het geklets van de aan- of afkondiging te omzeilen. Verzamelbandjes maken met alles erop en eraan om indruk te maken of om een ander kennis te laten maken met jouw smaak. Bandjes voor speciale gelegenheden zoals vakantie.

  3. Good times, good times…
    Batterijen de af waren op momenten dat je muziek het meest nodig had, cassetjes die begonnen te wobbelen en ruisen omdat je ze al zoveel gespeeld had. Maar wat me vooral aansprak tegenover de huidige MP3-toestelletjes was de toewijding die je nodig had. Een cassetje opnemen duurde anderhalf uur, dus je moest zeker zijn dat het goed was. “Album Art” bestond nog niet, nee, dat was zelf een tekeningetje maken of een verkleinde copy van een andere cover uitsnijden en inplakken. Ook het luisteren was anders. Een cassetje luisterde je van voor tot vanachter en daarmee basta, en je had ook maar plaats in je rugzak om 5 of 6 cassetjes mee te nemen. Nu betrap ik mezelf erop dat ik constant van nummer naar nummer zit te skippen, doorspoelen, halverwegen een nummer verder ga enzovoorts… Een misvorming van het DJ’en veronderstel ik.

    Maar wel allemaal dingen die niet bestonden met een cassetje. Een cassetje was eenvoudig. Het had je veel tijd gekost om CD A of B in handen te krijgen, of om een uitgebalanceerde playlist op te nemen, dus daar ging je van genieten ook, van elke nummer, van het geheel…

    Mja, ik geniet van de technologie en het huidige aanbod en de toegang tot muziek… maar soms heb ik toch wat moeite met de overdosis en de vluchtigheid. Ik kan me niet herinneren welk de laatste CD is die ik minstens 50 keer heb opgezet en waarvan ik elke “pling” en “tsjak” van buiten ken…
    Melancholie… wat een zalig dubieus gevoel :)….
    good times, good times…

  4. Mijn Sony WM-DD33 doet het als een zonnetje hoor! Garantie zal ik er niet meer op hebben. Ik heb nog legio cassettebandjes met interviews met familieleden en kinderspelletjes om naar te luisteren ;-)

  5. Twee jaar geleden was ’n nieuwe videorecorder nauwelijks te vinden, platenspeler idem. Nu zijn ze weer makkelijk verkrijgbaar, en dat zal met Walkman vast ook zo gaan.

  6. Verliefd op de mixtape of op de vriendin?

    Mijn eerste was een fake, Sanyo geloof ik, en drie keer zo groot als de echte. Evengoed was ik ook meteen volledig verkocht. Krantenwijkje lopen met muziek op maakt het toch een stuk draaglijker.

    R.I.P., Walkman, we zullen je missen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.