Het hoekje aan de rechterkant is knullig gelijmd. Door mijzelf. Is al zo’n 26 jaar zo.
Mijn gitaarleraar Ferry Robers sloeg het stukje van de kop af. “Gewoon met een beetje lijm kun je het er zo weer aan zetten”, zei Ferry nog. En dat klopte wel. Volgens mij maakte het mij niet zoveel uit. Het is een best aangename herinnering.
De gitaar is in de loop der jaren 2 keer herfret. En sinds een jaar of 10 zitten er nieuwe elementen op. Een Seth E. Lover bij de neck en een Gibson Classic bij de brug. Een criminele combinatie. Ja, Ferr, mijn duivelse gitaar.
