Dead Man, een eerbetoon aan de gitaar

Sommige mensen labelen bepaalde muziek als typisch ‘filmmuziek’. Maar wat is het precies?

De meeste filmmuziek wordt zwaar aangezet met orkestrale muziek. Akoestische instrumenten hebben nog steeds de overhand in filmmuziek. Violen en celli met name. Ergens vreemd want het publiek in de zalen luistert thuis zelden naar orkestmuziek. Het zal met het verwachtingspatroon te maken hebben. Eenzelfde soort verwachting heeft het publiek bij het kijken naar natuurdocumentaires. Zet je daar keiharde techno onder en je vervreemdt de kijker van de eerlijkheid van de natuur.

Filmmuziek is muziek die de meeste mensen thuis juist niet zo snel zullen draaien. Muziek die je tijdens het stappen zelden zult horen. Filmmuziek is muziek die bij beelden past. Beeldversterkend. Muziek die alleen moet klinken als de beelden te zien zijn.

Een instrument dat je niet zo snel in een soundtrack terug zult horen is de gitaar. De gitaar, het instrument van de rock & roll, van de pop. Het instrument van Het Liedje. Okee, de film The Deer Hunter vormt een uitzondering. Evenals Dead Man, die schitterende film van Jim Jarmusch met Johnny Depp in de hoofdrol. De muziek maakt de film helemaal af. Slechts een akoestische en een elektrische gitaar met een korte analoge-delay (echo-apparaatje), een piano en een orgel vormen de instrumentatie van het geheel. Neil Young is verantwoordelijk voor deze prachtige muziek.

Vooral de donkere sfeer, de wolken, zet Neil heel mooi en eenvoudig neer met zijn elektrische gitaar. Wonderlijk hoe goed het werkt. Violen zouden hier averechts werken. Violen zijn te sentimenteel, te breekbaar. De gitaar is het perfecte instrument voor deze soundtrack. En als ik erover nadenk, eigenlijk voor een hoop soundtracks. Want wat te denken van Paris, Texas met die hete slidegitaar van Ry Cooder?

De gitaar is een geweldig instrument voor een indrukwekkende filmscore. Tot nu toe wordt ‘ie vrij weinig gebruikt, maar dat ligt niet aan het instrument. Nee, dat ligt aan de componist, die meestal met behulp van een piano zijn score schrijft. De piano staat toe orkestraal te componeren en te arrangeren. Zeg maar gerust: groots te denken. Een gitarist daarentegen, denkt klein.

Was getekend, een gitarist en componist die zijn 1e filmscore nog schrijven moet.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

6 reacties

  1. Schitterend album ja. Grote inspiratiebron geweest voor één van mijn favoriete albums van Earth. Hex; or printing in the infernal method.

  2. Ik ben dol op filmmuziek en zet ook geregeld een cd’tje op thuis. Al zijn niet alle tracks geschikt om rustig bij te werken. De Dead Man soundtrack is een juweeltje, juist omdat Youngs gitaar het westernelement in deze atypische western versterkt. Al vind ik de soundtrack minder geschikt om zonder film te luisteren. Overigens meen ik ergens gelezen te hebben dat filmmuziek orkestraal is omdat oorspronkelijk bij stomme films klassieke stukken live werden gespeeld. Op piano meestal.

  3. @Michael: er komen ineens een paar uitzonderingen in mijn gedachten. Crash, die bestaat uit alleen maar ambient muziek, elektronisch. Vond het zelf niet zo geslaagd, muzikaal gezien, nogal slappe thema’s en cliche’s, maar combinatie was wel non-Hollywood.

    Twin Peaks. Ook gitaar, met tremolo. Heel cheezy maar het thema blijft goed hangen.

    In Insignificance klinkt steeds harde hiphop. Het past niet bij de tijdsgeest van de film, heel vreemd.

    Mijn favoriete werk is Once Upon a Time in America. Daar zitten een paar weergaloze topthema’s van grootheid Ennio Morricone in, niet normaal meer. Bovendien is de film ook geweldig. De muziek is soms ook heel klein.

Laat een antwoord achter aan max Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.