Bij Rop Gonggrijp lees ik:
I’m really tired of social networking.
Herkenbaar. Ook ik ben een poos geleden gestopt met Hyves, MySpace en Facebook.
Je ziet het overal gebeuren: mensen die als konijntjes vrienden gaan lopen aanklikken. Maar is iemand wel een vriend als je hem in al die netwerken moet toevoegen? Een echte vriend zit toch in je hart? Die is er gewoon en heeft interesse in wat we doen. Die zit in onze gedachten. En die kunnen we bellen of mailen.
De meeste van mijn contacten zijn collega’s. En soms worden dat vrienden wanneer we persoonlijke verhalen met elkaar delen. Blijdschap en verdriet.
Mijn online contacten komen via mijn werk tot stand. Zij helpen mij bij mijn werk en het omgekeerde geldt voor hen. We versterken elkaar.
Arnoud Engelfriet is zo’n online contact. Hij is voor mij de meest interessante juridische expert. Eergisteren liet hij weten dat ‘ie wat anders gaat doen. En dat belooft wat! Arnoud is net als ik een Creative Commons ‘believer’.
Ik ken ook de meer persoonlijke verhalen van Arnoud, die je niet 123 online zult vinden. En dat versterkt de band, omdat er gevoel bij komt kijken. Het geeft Arnoud zijn ware gezicht.
Vroeger vond ik juridische zaken bijzonder saai. Het had totaal mijn interesse niet. Maar noodgedwongen ben ik mij gaan verdiepen in de juridische zaken rondom het online publiceren van muziek, teksten, video’s en foto’s. Omdat het voor mijn werk noodzakelijk is. En ik vind het nog leuk ook. Omdat ik erachter kwam dat door die kennis ineens mijn creatieve mogelijkheden vergroot werden. Bovendien werd ik gedwongen de grenzen op te zoeken van al die regels. En dan wordt het spannend.
Dus Arnoud, succes! Ik ga nog een hoop van je leren!
Geef een reactie