Het verschil dat geen verschil is

Ik hoorde laatst van een zenboeddhist dat het raar is om te zeggen dat het glas leeg is. Want een glas kan niet leeg zijn. Nooit kan iets leeg zijn. Laat staan een glas. Dat wat je wegneemt wordt direct aangevuld. Het glas mag dan leeg lijken maar heeft zich tot de rand toe gevuld met lucht, met stofjes, met deeltjes waarvan wij misschien het bestaan niet eens afweten.

Is een gat niets? Is stilte niets?

Bestaat de leegte?

Ruud Janssen van de Gebarenfabriek vertelde me:

“Je moet niet vanuit de verschillen denken.”

Ik vertelde hem dat beeld populairder is dan puur audio. Maar Ruud wees me op de onzin van die gedachte.

“Je moet de overeenkomsten zien, denk in mogelijkheden.”

Ruud heeft een Gebarenwinkel en demonstreerde me van de week de beeldtelefoon. Hoe natuurlijk het is om elkaar te kunnen zien. Ik vroeg me af of ook de niet-dove medemens dat zou willen.

“Natuurlijk wil iedereen dat. Ik zie je ook liever dan dat ik je alleen hoor.”

En hij demonstreerde het door met zijn rug naar me toe te gaan zitten praten. Inderdaad, dat werkt niet, dat is tegennatuurlijk. We willen mekaar zien.

Dus beeld wint het ook hier van alleen geluid? Mensen zouden elkaar het liefst bellen met beeld erbij zou die mogelijkheid voorhanden zijn?

Het is een interessante gedachte om je af te vragen hoe dat zit. Bellen met geluid alleen, of bellen met beeld erbij, of bellen met alleen beeld zoals de doven doen.


Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.


Reacties

6 reacties op “Het verschil dat geen verschil is”

  1. Stan Lenssen avatar
    Stan Lenssen

    Je zegt:
    “Mensen zouden elkaar het liefst bellen met beeld erbij zou die mogelijkheid voorhanden zijn?”

    Eens!

    Ik vraag voor belafspraken eigenlijk altijd om de Skype-naam van de ander. Scheelt een duit in het zakje. Mooi voor langere gesprekken. Maar da’s niet de hoofdreden. Die is dat we elkaar kunnen zien. En contact is gewoon een stuk fijner als je elkaar in de ogen kunt kijken.

  2. @Stan: Ruud vertelde me dat Skype helaas voor doven heel slecht werkt, omdat het voorrang geeft aan goed geluid en goeie beelden, maar niet aan een stream van beelden die vloeiend moeten zijn, als ze maar scherp zijn. Opvallend dus dat er weinig rekening met de dove medemens gehouden wordt, terwijl het medium er wel geschikt voor is.

    Ik heb te maken met een MacBook Pro met een kapotte camera. Dus Skype is een pure audio ervaring voor mij… alsof het zo moest zijn :)

    Maar ik deel jouw ervaring volledig. Skype is wat dat betreft een uitkomst.

  3. Sinds Skype bel ik niet meer met mijn moeder. We Skypen. Want het kost niks én je krijgt er gratis beeld bij.

  4. Ik heb niet altijd beeld nodig, alleen geluid kan prikkelend genoeg zijn. Of het moet om contact gaan met iemand die je echt raakt, die wil je zien. Verder: alleen een stem, een verzameling geluiden, soms is het het mooist als je zelf de beelden erbij bedenkt. Net als dat de plaatjes in je hoofd als je een boek leest veel mooier zijn dan de verfilming.

  5. Michel ten Hoove avatar
    Michel ten Hoove

    Dat beeld in combinatie met geluid het wint van geluid alleen is ook niet zo verwonderlijk.

    Beeld geeft zoveel extra ondersteunende informatie aan een gesprek dat communiceren veel beter verloopt. Ga maar eens naar een bankfiliaal om face to face je bankzaken te regelen. Probeer vervolgens datzelfde maar eens via een callcenter. Je mist dan gewoon de non-verbale communicatie die iets wezenlijks toevoegt.

    Toch wint soms pure audio het van audio in combinatie met beeld. Een zintuig uitschakelen en alleen luisteren werkt ontspannend en prikkelt de fantasie. Zoals een boek lezen nog meer de fantasie prikkelt en je nog meer tot rust laat komen.

  6. @Michel: ja, precies. Beeld kan ook de aandacht afleiden. Zo hoorde ik ooit van een onderzoek naar aanleiding van lezingen. Bleek dat het merendeel van de aanwezigen niet precies kon vertellen wat de spreker had verteld. Wist men niet welk beroep de persoon uitoefende. Om kort te gaan: men had voor geen meter geluisterd. Wel had men de kleur broek, shirt, en kleur van de stropdas van de spreker onthouden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.