Schrijverswerkelijkheid

Geschreven door

Voor me zit een man. Hij straalt kracht uit. Zijn haren doen creativiteit vermoeden. Of wetenschap. Ja, een beetje Einstein is hem niet vreemd. In al zijn rust zit hij daar voor me.

Journalisten schrijven. Zij schrijven niet wat microfoons en camera’s registreren. Zij schrijven wat zij denken te zien. Of ze schrijven dat wat ze denken dat de lezer wil lezen.

Schrijven is niet puur een kwestie van registreren. Dat kunnen microfoons en camera’s eigenlijk veel beter. Wie schrijft zet de werkelijkheid een beetje naar zijn hand. Bewust of onbewust.

En de schrijver? Die laat stiekem vooral zichzelf zien.

Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

journalistiek schrijven

Reacties

4 reacties op “Schrijverswerkelijkheid”

8 januari 2011
Michel ten Hoove
Zit een kern van waarheid in. Een journalist hoort niet te schrijven wat ze denken te zien, maar wat ze kunnen onderbouwen. Al zit daar natuurlijk altijd het filter van de persoon tussen.
Maar dat een schrijver stiekem vooral zichzelf laat zien ben ik wel met je eens. Dat heb ik ook bij de Millenium boeken van Stieg Larsson. Zijn drie boeken gaan over andere mensen en hun verhaal. Maar het zijn fictieve personages die zijn verhaal en zijn wereldvisie naar voren brengen.
Beantwoorden
8 januari 2011
Stan Lenssen
Je geeft ons weer een klein juweeltje Marco :-)
Beantwoorden
8 januari 2011
John Knappers
Mooi inzicht Marco en goed beschreven.
Het mooie van een blogger, die net als ik puur als hobby schrijft, kan schrijven wat ie wil. Helemaal vrij, hoeft niemand te plezieren of realiteit te benaderen.
Denk er sinds kort ook over om op Knappers.nl ook wat korte verhalen, fictie te gaan pennen.
Leuk, zin in…..
Beantwoorden
8 januari 2011
Raaphorst
@Michel: veel dingen gaan onbewust. Hetzelfde geldt natuurlijk voor mij ook als ik ergens een microfoon of een camera op richt. Dat lijkt misschien puur maar ook daarin maak ik de keuzes en zeker als ik een microfoon in mijn handen heb, heb ik de regie in handen, bepaal ik grotendeels het gesprek.
Maar de vrijheid die je als schrijver ook hebt, pas de laatste tijd beginnen er nieuwe kwartjes te vallen bij mij.
@Stan: dank!
@John: altijd doen. Erover dagdromen en het gevoel hebben dat je iets moet doen is altijd een goed teken. En het verschil tussen fictie en werkelijkheid is meestal een kleine lijn. Als het gaat om verhalen vertellen, eigenlijk weet alleen de schrijver hoe het precies zit. En da’s best leuk :)
Beantwoorden