Architect Robert Winkel gaat Creative Commons

Niet alleen musici kunnen zich opstellen als halfgoden, nee ook architecten doen dat maar wat graag. Bouwen een gebouw voor een boel geld en bepalen vervolgens wat er wel en niet met ‘hun’ gebouw mag gebeuren. Veel architecten beschouwen het gebouw zelfs als ‘hun’ eigendom. Ook al is dat gebouw met onze belastingcenten betaald.

Zo hebben we in Den Haag het Ijspaleis, het witte stadhuis ontworpen door Richard Meier. Ik begreep dat Richard Meier liet vastleggen dat het Ijspaleis wit moet blijven. Dus even wat oranje zonwering ophangen zou niet mogen. Toch is het opvallend dat er tijdens Todays Art allerlei mooie kleurrijke grafics op de gebouwen geprojecteerd worden. Hoewel, projecties vallen wellicht buiten de spelregels omdat het geen fysieke aantasting van het gebouw zelf is. Maar zal Richard er blij mee zijn?

Yeah baby, let’s play God!

Het is zondag even na vijven. Ik zit op de bank en consumeer De Kunst, het NPS televisie programma over kunst. Gisteren ging het over ‘Architectuur & het Beste Gebouw van het Jaar’. Robert Winkel zat aan tafel en vertelde over copyright. Hij wil dit jaar voor het eerst Creative Commons licenties gaan inzetten zodat een gebouw geremixt kan worden; hervormd kan worden door de bewoners van het pand.

Ik ben zeer benieuwd naar het complete verhaal van Robert Winkel over zijn keuze voor Creative Commons. Misschien dat ik hem maar eens een mailtje moet sturen. Muziek – mijn ding – en architectuur hebben weinig overeenkomsten, maar dankzij het bindmiddel Creative Commons kwamen die twee werelden gisteren heel duidelijk bij elkaar.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

5 reacties

  1. moet me nog steeds
    verdiepen in het gegeven
    creative commons.
    want ergens snap ik de
    mensen wel, die niet zomaar
    willen dat er vanalles
    en nog wat gebeurt
    met *hun* ontwerp.

    kan ik me indenken.
    toch.

  2. Ja, ik begrijp het best.

    Maar. We zijn grootgebracht met het copyright systeem, daarom lijkt het zo normaal. Maar laat kinderen eens los en ze krippen uit tijdschriften, tekenen dingen over en hergebruiken alles wat ze zien. En als we ouder worden kijken we nog steeds (teveel!) naar wat anderen doen. Niets is 100% oorspronkelijk.

    Maar let op: vaak gaat de discussie helemaal niet over copyright maar alleen over het misbruik ervan. Op plagiaat ben ik vel tegen. Dus de auteur erkennen als maker vind ik 100% prima. Maar om nu vervolgens te claimen dat dat allemaal van jou is en nooit hergebruikt mag worden, tja… volgens mij is dat product dan het laatste product. Het krijgt geen kinderen. Het zal sterven.

  3. Op het Schouwburgplein in Rotterdam zijn zo door de jaren heen heel wat mensen op hun plaat gegaan tijdens een regenbuitje. Dat wordt dan net een ijsbaan. Toch mag dat niet veranderd worden van architect Adriaan Geuze. Het is zijn creatie en daar moet iedereen vanaf blijven…

  4. Erg interessant. Bij architectuur is het natuurlijk nogal ingrijpend als er iets hergebruikt of veranderd wordt. Ben benieuwd naar de praktische uitwerking van het CC-gebruik in de architectuur.

    Eigenlijk is het natuurlijk van de zotte, dat architecten zo’n claim kunnen neerleggen en daarbij de eventuele wens van bewoners en gebruikers negeren. Natuurlijk is het tegenargument dan altijd, dat een gebouw zo bedacht is, door deskundigen en dat ‘gewone’ mensen er minder verstand van hebben. Maar van die gedachte gaat wel een vrij grote arrogantie uit. Bovendien is het raar te veronderstellen, dat je gebouw wél gebruikt mag worden, maar dat er in de loop van de tijd niets aan veranderd mag worden. Dat is toch ook een proces van gebruiker en omgeving/gebouw?
    Afijn, ik zou ook wel het hele verhaal van Robert Winkel willen horen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.