Mijn keuzes

Het kenmerk van een Zelfstandige Zonder Personeel zit ‘m in die laatste twee woorden. Je hebt geen personeel en moet dus alles zelf doen. Oké een boekhouder heb je nodig, maar verder?

Van kinds af aan trok in mij op mijn kamer terug. Ik ben enig kind. Zo leerde ik de dingen. Ik vond ze zelf uit. In veel zaken beet ik me als een pitbull vast. En maar doorgaan, het moest me ook lukken!

Online laat ik dat allemaal zien. Wat natuurlijk logisch is. Als ZZP-er moet je tenslotte je eigen PR doen. En je blog is je etalage. Dus je zorgt ervoor dat je blog er goed uitziet. Verdiept je in de code en de vormgeving. Je zorgt goed voor je bezoekers, stimuleert de discussie die je blogberichten oproepen en gebruikt ook andere online diensten om aandacht voor jouw diensten te krijgen. Een ZZP-er moet een manusje van alles zijn.

Die veelzijdigheid zal zichtbaar zijn. Ik kan niet anders. Dan is het ook niet raar dat je gevraagd wordt om er lezingen over te geven. En je betrokken raakt als online adviseur puur omdat jij de ins en outs van internet kent.

Toch stel ik mezelf regelmatig de vraag wie ik ben, wat ik het liefste doe en wat ik het beste kan. En die vragen zijn nog niet eens zo simpel te beantwoorden. Wat zeker is, is dat ik de afwisseling nodig heb. Als ik een tijd geluidsontwerp heb gedaan, dan ben ik er meestal weer even klaar mee. Tijd voor iets anders.

En waar ik achter ben gekomen is dat muziek en geluid middelen zijn en geen doelen op zich. Mijn visie is behoorlijk veranderd ten opzichte van 15 april 2003 toen ik mijn Melodiefabriek oprichtte. Ik maak dolgraag muziek, maar puur een gesprek registreren of muziek van anderen gebruiken, het kan allemaal. Het gaat om het verhaal, en mijn muziek, geluid, manier van registeren en arrangeren, het zijn ‘slechts’ middelen.

Maar wat maakt nu mij? Ik denk: mijn mening. Wat ik wel of niet mooi vind, ik vind dat ik dat moet uitspreken. Omdat ik het dan beter kan maken. En voor mij is dat vrijheid. Als je iets maakt, en ik voel me echt maker, dan reageer je op iets dat er al is. Hoe ik het wil horen, hoe ik het wil zien. Ik zie en hoor tenenkrommende dingen. En denk dan: potdomme dat kan veel mooier! Net zo goed dat je de kamer opruimt als er bezoek komt. Je je schoenen poets of een leuk shirt uitkiest. En lekker eten voor je gasten kookt. Een mens moet kiezen.

En in die keuzes laat ik zien wie ik ben.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

11 reacties

  1. Grappig, ik heb toevallig vanochtend deze quote getweet:

    “It is our choices that show what we truly are, far more than our abilities.” (J.K. Rowling)

    Of was die tweet aanleiding voor jouw artikel?

  2. @Martijn: had die quote niet gelezen, maar ja eens natuurlijk.

    Anderen beschouwen ons op basis van wat we hebben gedaan. Al snel ga je daar zelf ook in mee. Kijk je teveel om. Maar je kunt simpelweg kiezen en het is zoals het is, die keuze. En dat is nu. Niet gisteren. Ik vind dat altijd prettige gedachten. De kracht van het nu. Hoewel ik dat boek nooit gelezen heb en ook nooit ga lezen denk ik :)

  3. Anderen beschouwen ons op heel veel manieren.
    Het is de kunst daar los van te komen.
    Je eigen weg te kiezen.
    En die begint inderdaad altijd in het nu.

    Over ‘de kracht van het nu’.
    Dat boek heb ik wel gelezen.
    Twee keer zelfs.
    Voor mij was het geweldig.
    Dat boek deed echt iets met me.

  4. Mooie stelling @Marco: laten zien wie je bent door je keuzes. Het roept bij mij wel wat vragen op voor een goed open haard gesprek. Als iemand met keuzes worstelt, komt dat dan omdat hij/zij worstelt met wie hij/zij is? Of ontdek je wie je bent door keuzes te maken? Zoals ik het nu zie is er geen begin en geen eind, is het met elkaar verbonden en als je aan het ene werkt (bv keuzes), dan werk ja automatisch aan het anderen (bv wie je bent). En andersom.

  5. @Peter: met keuzes worstelen is mij niet vreemd. Ik kom uit een gezin waar dat veel gedaan werd vroeger. Lang nadenken voordat er een beslissing viel. Uitstellen van keuzes. En ik heb het overgenomen.

    Wat eigenlijk voor mij werkt is nadenken en dan een besluit nemen en er niet op terug komen. Vaak lukt dat niet, kom ik toch op mijn eigen keuze terug, of stel ik iets uit. En het niet maken van die keuze is natuurlijk evenzogoed een keuze.

    Een antwoord geven op de vraag wie ik ben vind ik meer een vraag voor anderen om te beantwoorden. En het gaat over mij in verleden tijd. Ik ben namelijk nu, hier. Of beter gezegd: ik was hier, toen ik dit typte. Wat ik ben is een verhaal. Jouw verhaal.

  6. Ik heb ooit een boekje gelezen ‘Niet Durven, toch Doen’ http://tinyurl.com/686lu4l waar dit thema ook aan de orde kwam. Daar werd de kwestie van ‘keuzes’ eenvoudig gemaakt door het inzicht dat iedere keuze een momentopname is. En dat het enige verschil tussen de ene keuze en de andere het ‘voorlopige’ resultaat is. En dat je ook later weer een andere keuze kunt maken als dat nodig mocht zijn. Wat een keuzevrijheid krijg je daardoor. En dat alles bedoelt om keuzestress en verlamming te vermijden. Mooi thema dus!

  7. @Huub: mooi. De schoonheid van de verkeerde keuze is ook zoiets. Die heb je in de muziek zeker. De fout die als vernieuwing beschouwd wordt. Een verkeerde keuze die toch juist lijkt. Via een omweg naar Rome lopen, zwaar klagend omdat het 200 kilometer extra is maar onderweg vervolgens de meest bijzondere dingen meemaken…

    Alles moet swingen, daar komt het op neer. Stroef, houterig en star moet vermeden worden. Liever links dan rechts.

Laat een antwoord achter aan Raaphorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.