Terug naar live?

Control room

Met de opkomst van de multi-track recorders zo eind jaren zestig werd het mogelijk om muziek spoor voor spoor op te nemen. The Sound Of The Studio ontstond. Fouten werden hersteld, muzikanten speelden los van elkaar hun partijen in en konden er net zo lang over doen totdat het goed klonk. Sommige bands zaten ineens maandenlang in de studio te schaven aan de beste opnames.

En het was het waard. Albums werden door miljoenen fans gekocht.

Maar vandaag de dag worden er steeds minder albums verkocht. En de focus ligt weer op live optredens voor veel bands. Dus waarom zou een band nu nog maandenlang in een studio gaan zitten tegen veel geld? Het album zal wellicht niet genoeg geld opleveren.

Als ik nu een goeie band had dan zou ik dat bandje live opnemen in de studio. Geen foefjes, gewoon aftellen en gaan. En dat hoeft niet veel te kosten. Misschien 2 dagen opnemen. En 1 dag mixen. En ineens zie ik een toekomst voor studio’s die daarop in kunnen spelen. Doe mij een studio met een mooie drumkit, een Wurlitzer piano, een paar oude versterkers, een verzameling microfoons en een ervaren technicus. Een plek waar je goeie muziek kunt opnemen. Niet spoor voor spoor, maar gewoon alles in 1 keer. Het is dan zoals het is. Puur. Eenvoud.

Update: linked @ MOMI

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

7 reacties

  1. Ja! Muziek waar nog leven in zit, ik ben voor. Toevallig vanmorgen nog World Party’s Egyptology op het hoofd gehad, zit vol met kleine foutjes maar daardoor zeer sfeervol.

  2. Niet lullen maar poetsen! Ik kan er al niet tegen wanneer bands in de oefenruimte twee uur aan hun knoppen staan te draaien en dan pas een liedje inzetten omdat het geluid eindelijk “goed” is. Veel hardcore/punk bands nemen nog steeds op via een 8 sporen ding ergens in de garage van één van de moeders van de bandleden. Wij hebben de professionele studio gemeden en hebben destijds zelf een “studio” gebouwd bij vrienden in een kraakpand. Prima toch? Heeft Def Leppard niet ooit eens drie jaar in de studio gezeten? En toch hebben ze besloten door te gaan, haha…
    Pas wanneer geld geen probleem is wil ik best en tijd in een studio hangen.

  3. 15 (VIJFTIEN) microfoons bij een drumstel plaatsen en dan niet begrijpen waar de parametrische EQ voor dient.
    Of nog erger, waar de faseschakelaartjes voor dienen.
    Ja, ze leren het wel tegenwoordig op de moderne opleiding…….

  4. op zich ben ik voor, the event of people making music in a room, zeg maar, maar. dan missen we wel die spoor-voor-spoor-over-spoor opgenomen juweeltjes die ook niet te versmaden zijn…

  5. I love studio music, and make all my own music at home with synths and simple analog instruments, as you know. I could not give a convincing live performance of anything, I do not believe.

    Yet I like the idea of the “nearly live” studio performance. I think of Joan Baez recording her first album in nearly one take in a hotel ballroom. I think of the first Ramones album, done in few takes played live for less than 6,000 dollars.

    At the same time, I am not sure that “live” v. “recorded” is as meaningful a distinction as once upon a time. The huge difference was a function of technological shortfall. I love acrobatic musicians, but I don’t see live music just to see how fast the fingers fly or even what a cool tone the guitarist gets live. The live experience is something about a sense of sharing–and now the computers may can help us share, too.

    I love live music. I am no longer sure, though, that what I love is really a meaningful difference in the way it once was a huge difference.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.