And The Gods Made Love: de Moog Guitar

Ik had ooit een moderne Gibson gitaar. *kuch* bijna 20 jaar geleden. Een Gibson M-III. Die heb ik veel gebruikt toen ik nog bij MAM speelde. Ik vond hem uiteindelijk te modern. Het ding ging weer in de verkoop.

Mijn liefde gaat uit naar oud. Een gitaar die slijtplekken heeft, waarvan het hout jarenlang heerlijk als in een goed huwelijk heeft geresoneerd. Met een dunne laklaag die in de loop van de jaren barsten is gaan vertonen. Helaas smeren ze er tegenwoordige te dikke lak op. Regel Raaphorst: in hout zit leven, dus niet dichtsmeren die handel!

Maar goeds, die gitaar in de video van hierboven, The Moog Guitar, is dus een moderne gitaar. Ziet er niet echt heel mooi uit, teveel knoppen en kan een modern kunstje: de noten of heel lang laten doorklinken (sustain) of afknijpen (muten). Maar dat doet de gitaar op een electro-mechanische manier als ik het goed heb. Dus niet nep, maar echt. En na het zien van de video raak ik wel in een jubelstemming. Ik hoor een organisch en complex geluid. Een gitaar waarmee je hele droge funk (muted) kunt spelen. Of de traan over het schilderij kunt laten lopen in de sustain-stand. Geen viool meer nodig. Excuse me, while I kiss the sky. Zoiets ja.

Er kleeft wel een groot nadeel aan die gitaar: het prijskaartje! $6500 lees ik op Wired. Van dat geld kan ik ook een oude Mercedes, een oude Strat en een oude Vox versterker kopen. Ok, dan sustainen de noten maar even niet tot in het hiernamaals, maar soul heb je dan wel! Maar dat terzijde.

Bedankt Kruithoph voor de tip!

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

7 reacties

  1. @gurdonark: have to say I would love to try this one. Wouldn’t it be smart if Moog offers me such a thing? I mean: I will use it to the max on my KlankBeelden. Instand success :-))

  2. Ja tis niet bepaald goedkoop nee… Hopen dat ze er ooit nog een retrofit kit van kunnen maken, vergelijkbaar met het Roland GK-systeem.

    Wat betreft oud versus nieuw in muziekinstrumentendesign: ik ben het eens dat er vroegah vaak betere spullen gebouwd werden, zoals bijv. inderdaad met de manier van lakken. Het hele pre/post-CBS verhaal bij Fender is hier een goed voorbeeld van; na de overname door Big Corporation CBS werden de Stratocasters ineens een stuk slechter gebouwd.

    Toch ligt er in die ‘oud = beter’ ook een valkuil; het slaat soms wel eens door naar romantisch gewauwel over hoe je instrument er het beste als een gare ‘relic’ uit kan zien; meer vies/ranzig/goor is meer kicken bak weetschje. Als Rhodestechnicus vind ik dat een nogal naieve houding, spul moet gewoon goed werken; het instrument moet de nuance in *jouw* spel laten horen, niet zozeer een statische karakteristiek van vette vintageheid.

    Voorts, als ik nog even door mag jankbakken, leidt al dit soort discussie vooral af van de echte belangrijke factor, namelijk simpelweg Good Instrument Design. Een Minimoog of Strat of Rhodes is vooral een kicken instrument omdat ze gewoon supergoed ontworpen zijn door gasten die echt hart voor de zaak hadden. Nu nog een manier vinden om diezelfde ambachtelijkheid ook aan de gang te krijgen in het geval van rampant capitalism & een CBS die je opkoopt :-)

    Here’s to you, Bob, Leo & Harold. Thanks for the wonderful engineering!

Laat een antwoord achter aan gurdonark Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.