Alles is een kwestie van delen, ook in de liefde

We leren het op school: eerlijk zullen we alles delen. Altijd biedt eerst iemand iets aan, en dan biedt de ander iets aan. In de liefde werkt het net zo, dat lijkt mij volkomen logisch. Je kunt toch niet eisen dat iemand je leuk vindt? Je kunt alleen een ander leuk vinden in de hoop dat de ander jouw ook leuk vindt. Dus: eerst liefde geven in de hoop liefde terug te krijgen. Dat zo’n meisje dat niet begrijpt vind ik heel opvallend. Waar zijn die moedergevoelens toch gebleven bij moderne vrouwen? We zijn toch bekend met het woord onvoorwaardelijke liefde? En we weten toch wat dat betekent?

Het is een universele wet: je kunt pas iets krijgen als JIJ eerst iets weggeeft. Dat geldt in de muziek dus net zo. Een onbekende band die muziek online tegen betaling aanbiedt zal niets verkopen. We zullen eerst iets gratis moeten kunnen beluisteren voordat we de credticard trekken. En in de liefde werkt dat dus net zo.

Het is een kwestie van delen, van DURVEN delen, daar ben ik inmiddels heel erg achter gekomen. De afgelopen jaren dachten heel veel mensen dat ik als professional niet mijn geld zou kunnen verdienen via het gratis weggeven van muziek, video’s en teksten. Ik heb het tegendeel aangetoond, omdat ik erin geloofde, ik sprong erin vol overtuiging en kreeg iets terug. Volkomen logisch. Maar wel iets wat ze mij op school nooit verteld hebben. Waar ik nooit iets over hoor op tv. Nee, positieve verhalen hoor je zelden. Je hoort ook zelden dat je als mens op eigen kracht heel veel kunt bereiken. Met als basis: liefde.

Ik ben niet bang om liefde te tonen. En dan bedoel ik niet de liefde om met elkaar het bed te delen, maar ook liefde in de zin van elkaar heel erg mogen. Ik heb zeer veel mensen lief. En dat kan resulteren in aanraken, kussen, een knuffel hier en daar. En soms merk ik dat ik daarmee heel wat losmaak bij de ander. Te weinig mensen doen dat, je gevoel volgen. Nee, mensen kijken iets te vaak naar elkaar, wat de norm is enzo. Maar ik hou van mensen die eerlijk zijn, die karakter hebben, die eerlijk durven te zijn over hun zwakke en goeie punten. Die dat allemaal onder ogen durven te zien. Die mensen staan open voor complimenten en geven het ook weer terug. Die mensen delen echt. Die delen hun liefde. En het is het meest eenvoudige wat je kunt verzinnen. Geen opleiding voor nodig, het is gratis en je kunt het zo vaak doen als je wilt.

Kortom: wie liefde geeft, liefde ontmoet.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

10 reacties

  1. So many times the term “love” is devalued.
    Sometimes it is used as a synonym for physical intimacy, with the confusion of terms being a disservice not only to love, but communicating about intimacy on any level. In the youth counter-culture of the late 1960s and early 1970s, love became a buzzword, a kind of “branding” for a certain style of dress and mode of living.

    When love is instead used in the more practical sense of your post, as a kind of actual sharing, then a more real set of relationships arise. I think the analogy to sharing music is a good one, and it is only a beginning of the concept.

    I come to see so many things about social relationships in terms of the ability to make an agreement between two people–the ability to socially “contract” with one another. One narrow, inadequate view of our ability to communicate and even “bargain” with one another is that everything must be somehow “bought and paid for” before anything is shared.

    I think this “free market” way of looking at the world is a poor way to state the social contract. The reality is that the lubrication of compassion is necessary is the wheels of any relationship are going to turn in the desired peaceful way.

    I think it is important when we speak our our “sharing economy” that we not fall into the error of our seniors–and imagine that flowery words and modes of dress amount to true sharing and compassion. At the same time, this “sharing” is more than a cool way to figure out how to download music or display flickr photos on our own webpages.

    It’s instead a way of seeing what we do with one another in terms of compassion for one another first–as an implied and important term of the “social contract” we have with every person.

    This is not the cloud-fantasy illusion of love that sent that poor artistic pilgrim in a wedding dress through strange cities to try to “prove” some essential goodness in all people (and which resulted in her tragic death). It’s instead the mundane
    everyday, workaday love we show for the people we know, and for the people we have not met but wish to love. This is the free song, the free can of food in the basket (in our welfare-limited USA).

    So many times people see the world in terms of things they can acquire–“if I am nice to this person, will she sleep with me?”, “This person can be an important contact for me”, or “if we make him happy perhaps he will not object to this step I wish to take”.

    Yet in a world transformed by love, we might instead seek to say “what can I do in a practical, meaningful way to show love”, not for a personal advantage, but because we all win.

    The sharing economy is merely recognizing we are inter-dependent, and that the basis for what works in all our lives is
    compassion.

  2. Liefde geven is inderdaad misschien wel nog fijner dan liefde krijgen. Het is wel zo dat je graag wilt dat degene aan wie je je liefde geeft, blij is met jouw liefde. Je wilt dat deze persoon je liefde herkent en erkent. Je wilt dat de ander ziet dat jij iets uit liefde gedaan hebt. De ander ziet dat niet altijd en dan raken we vaak teleurgesteld. Liefde geven en er niks voor terug willen hebben. Dat valt niet altijd mee…Tegen vreemde mensen is dat nog wel te doen, in de vorm van vriendelijkheid en geduld. Maar vrienden, familie en je partner liefde blijven geven, ook als er niks (voor jou makkelijk als liefde te herkennen) terugkomt….. tja…. dat is niet altijd even makkelijk. Je krijgt niet altijd de liefde terug van degene aan wie je het geeft…. (Wel heerlijk als dat wel zo is… : ) Met muziek weggeven en de hele Sharing Economy werkt het denk ik hetzelfde.
    Eigenlijk heeft liefde ook een soort long tail effect
    ; )

  3. Mee eens Irene
    maar het is niet voor iedereen weggelegd om aan een ander te laten merken dat je bij bent met de liefde die je krijgt
    Daar is opvoeding -omgeving -kultuur,of een verleden
    soms debet aan, sommige leren het maar andere niet. Het kan lastig zijn voor de gever om niet te merken of iets aankomt maar het zit soms in hele kleine onverwachte dingen bij dit soort mensen

  4. @gurdonark: I like what you’re saying. Love has nothing to do with physical intimacy indeed. Both combined is great, but it’s not always the case. I can feel love for a lot of things and people. My daughter is the easiest way for me to define the word love. And to be an example of the power of love.

    @Irene: volgens mij pak jij precies de gedachte van het stuk op. Ik denk er net zo over. En inderdaad, liefde geven zonder iets terug te krijgen is ook niet goed. Soms wel, maar als het gaat om de liefde die je doet verlangen naar een ander zal het beantwoord moeten worden. Zo niet, dan zal je de liefde toch een beetje op de achtergrond houden, de aantrekkingskracht eruit halen. Maar de liefde kan blijven, maar het verlangen niet meer.

    @roel: toevallig dat je dat aanhaalt, Roel. Dit heb ik recentelijk meegemaakt. Voor de ander was het geen liefde. Ik gaf mijn liefde maar kreeg onduidelijke dingen terug. En het heeft me een poos bezig gehouden, er was veel contact. Er zat ook een verleden aan vast. Angst, zoekende in de liefde. Heb de neiging om te roepen: je leeft nu. Maar dat werkt niet. Geen echte liefde dus. Pijnlijk voor mij en de ander. Eelt op mijn ziel dan maar en de liefde blijven koesteren zonder ernaar op zoek te gaan.

  5. Veel mensen kunnen door hun verleden moeilijk liefde ontvangen of geven en is het voor de ander verdomd lastig om door te dringen.
    Zonde als mensen zo’n deuk hebben opgelopen dat ze langskomende liefde niet als zodanig herkennen.

  6. @roel: inderdaad. Terwijl die mensen dus ook op zoek zijn naar liefde. Heel apart. Ik vraag me soms af of ze het ooit zullen vinden. Opgeven van angst hoort daarbij, en vertrouwen zien te vinden. In jezelf.

  7. Die angst is vertrouwt en een onderdeel van het leven geworden dat raak je niet zomaar kwijt en sommige koesteren het ook anders moet je aan jezelf werken.
    Gelukkig is de mens die redelijk vrij van angsten door het leven gaat

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.