Ryuichi Sakamoto is voor mij een bekende naam. Alva Noto niet. Samen vormen ze een boeiend duo. Akoestisch en elektronisch naast elkaar en door elkaar. Met de digitale glitch als beat.
Hun album Vrioon vind ik filmisch. Ik krijgt er beelden bij. Dromerig. Een zoete zomer. Of huilend van regen.
En ik voel een verbinding met mijn benadering. Het is alleen verduveld veel lichter van toon. Transparanter. En totaal niet lofi.
Het inspireert.
Ook een aanrader is de dvd van beide mannen in combinatie met Ensemble Modern. Erg mooi! Er zijn trouwens genoeg pareltjes te vinden in het glitchwereldje. Ga naast Alva Noto ook eens zitten voor Royji Ikeda.
Bedankt voor de tip!
dank voor het delen van dit prachtige geluid – – vraagt om meer
Prachtig. Ik heb een paar albums van Sakamoto met Alva Noto op de schijf. Sakamoto kan bij mij sowieso niet stuk maar Noto wordt ook steeds mooier. Aanvankelijk dacht ik dat hij een Fin was, qua naam, maar blijkt enen Carsten Nicolai, Duitsert.
Toevallig heb ik vandaag een stuk over Yellow Magic Orchestra geschreven trouwens.
Sakamoto samen met Christian Fennesz is ook het beluisteren waard.