Via Le Blogue zag ik de geweldige lezing van Hans Aarsman.
De meeste professionele fotografen willen in elke foto laten zien hoe goed ze kunnen fotograferen. Via speciale lenzen, edit opties in Lightroom en Photoshop behandelen ze de foto net zolang totdat de foto er naar hun idee perfect uitziet.
De meeste professionele fotografen vinden hun foto belangrijker dan hun onderwerp. Copyright geldt niet voor het onderwerp, wel voor de foto. En krijgen ze reacties op de foto dan horen ze het liefst dat ‘ie zo goed gemaakt is.
Wat is de boodschap die de fotograaf wil overbrengen?
Gisteren zag ik een NBC documentaire. En in plaats van het puur registreren van situaties en gesprekken bleek de hele documentaire voorzien te zijn van ingekleurde beelden, speciale effecten en zoutloze muziek. Smakeloos. Het deed zwaar afbreuk aan het verhaal. Het is oneerlijk.
Eerlijk registreren is de werkelijkheid niet willen aanpassen. Eerlijk registreren geeft het onderwerp de aandacht en laat de maker niet zien. Het is een grote uitdaging voor elke maker.
Goeie foto’s prikkelen. Je kijkt ernaar en herbeleeft een mooi moment, of fantaseert over een mooi moment wat een ander heeft beleefd. Een perfecte foto is knap, maar prikkelt niet. Imperfectie word met dikke lenzen en photoshop weggepoetst of opgevuld, net zolang tot het verhaal weg is en er alleen een plaatje overblijft.