Bloggers zijn, net zoals mensen, kuddedieren. Die nemen van alles maar gewoon aan. Die doen braaf dat wat ze denken dat anderen willen dat ze doen. En vooral als het van ver komt en door een buitenlandse populaire blogger wordt opgeschreven, ja dan is het pas echt De Waarheid. Dan moet je als blogger dat gewoon ook doen.
Nou mooi niet dus!
Ik zou zeggen: ga zelf je waarheid uitzoeken! Van vrijwel alles kun je aantonen dat het tegendeel ook waar blijkt te zijn. En alles wat ooit als ‘fout’ werd bestempeld kan ineens van de een op de andere dag weer populair worden. Zo is Hugh Hefner, oprichter Playboy, ineens weer helemaal hot vanwege het ‘verwezenlijken van feministische doelen’. Daar was eerst 60 jaar met moddergooien vanuit diezelfde feministische hoek voor nodig!
En wat te denken van mode? Dat wat in en uit de mode is, het is een grote cirkelbeweging. Als je je levenslang beperkt tot 1 bepaald type kleding ben je soms ff 7 jaar uit de mode, maar goeds, kan jou het rotten. De rest van de tijd ben je weer helemaal hip. En je kan het zo gek niet bedenken: broek over de knie, onder de knie, op de schoen, over de schoen, hoog water op Scheveningen en meer van dat soort varianten. De modepolitie zal je hoofdschuddend nakijken. Boeien!
Bloggers geven elkaar tips over van alles (of lees: maken mekaar gek!); over de vormgeving, waar een menu met pagina’s moet komen, de lengte van de berichten et cetera. Allemaal leuk en wel, goed bedoeld natuurlijk, maar het slaat negen van de tien keer nergens op. Het ding dat internet biedt ten opzichte van de offline wereld is nu juist dat je exact kunt meten wat je bezoek op je blog doet. Ik begrijp ook wel dat het goed interpreteren van een statistiekenprogramma, Google Analytics gebruik ik hiervoor, best lastig is. Maar of je gaat op je gevoel af, of je gelooft die vage internetguru’s, of je kijkt gewoon naar de cijfers. En dan liefst nog op een wat langere termijn, omdat het effect op menselijk gedrag, ook op je blog dus, pas over een langere periode echt goed te meten is.
Trek conclusies en realiseer je bovendien: ook het omgekeerde is waar. Doe dus niet datgene waarvan je denkt dat een ander zou willen dat je dat doet. Hugh Hefner deed dat ook niet. Door velen 60 jaar vervloekt. En door anderen 60 jaar heel lekker in de watten gelegd.
(foto: Alan Light / CC BY)
Naar Google Analytics kijken is wel aardig maar ik blijf gewoon mijnzelf. Grappig om te zien wat wel veel bekeken is ten opzichte van je eigen gevoel van goede blog posts.
Oh ja zeker. Maak ik vaak mee.
Ik blijf mij verbazen over de timing van blogposts: onderwerpen waarmee ik net ben gaan stoeien of die mij gaan boeien. Je blogpost doet mij denken aan een dynamische wisselwerking tussen blogposts/bloggers.
Ja, die Hugh heeft het mooi voor elkaar. Trouwens grappig dat je met hem op de proppen komt. Bloggen als de Hef – dat zal er heet aan toe gaan op die blogs :)
Ik heb op een of andere manier altijd een beetje medelijden met Hef. Hij is verworden tot z’n eigen imago en zal nooit in het openbaar oude mannen dingen kunnen doen. Niet wandelen achter de rollator, een reisje met de zonnebloem of vogels voeren in het park. Er moet altijd maar weer een blauw pilletje in en gaan met die banaan. Lijkt mij een dodelijk vermoeiend leven…
Geen idee eigenlijk. Lijkt mij een bewuste keuze. Hij kan ermee kappen als ‘ie wilt, maar hij wil niet. En heeft nog humor dus gaat nog wel een tijdje mee denk ik. Werken vanuit je bed. Waarschijnlijk kun je er stokoud mee worden.