Trackback is een systeem om vanuit weblog A een signaal te sturen naar weblog B. Op die manier weten lezers van weblog B dat er op weblog A een mogelijk interessant bericht staat. Trackback is dus een manier van reageren op een posting op een andere weblog, anders dan via de reguliere reactiepanelen.
Deze vorm van reageren gebruiken vrijwel alle bloggers, al hebben ze het zelf vaak niet eens in de gaten. De Trackback is relatief onbekend maar bestaat al meer dan 10 jaar!
En het is super handig. Want hierdoor hoef ik namelijk niet naar een ander blog om te reageren maar kan ik als blogger vanaf mijn eigen blog reageren op een blogbericht van een ander. Bij dat andere blog tref je vervolgens een korte quote van mijn blog in de reacties aan met een link naar mijn blogpost. Het ontvangen van Trackbacks is net als reacties in de blogsoftware aan of uit te schakelen. Dat is dus geheel aan die andere partij of hij of zij dat wel of niet wil toestaan.
Je zou deze methode het Decentraal Reageren kunnen noemen. Ieder vanaf zijn eigen blog. En ik vind het al jaren de beste methode voor bloggers om te reageren op elkaars werk/blogposts. Het past zo bij internet omdat het via hyperlinks verbindingen legt. En hyperlinks is wat het web tot het wereldwijde web maakt. Het maakt bronnen en verbindingen zichtbaar. Hèt kenmerk van internet en dat moet zo blijven. Daarom ben ik fel tegenstander van bouwers van gesloten systemen, bouwers van silo’s, zoals Facebook en Google+. Internet is een netwerk waarbij de verbindingen tussen wat ze noemen de peers zichtbaar moeten zijn. Daar ligt de kracht.
Ook al heft die andere blogger zijn/haar blog op (komt nogal vaak voor), jouw ‘reacties’ blijven dan toch bewaard omdat ze op jouw blog staan. En wat te denken van moderatie? Tenzij de andere partij het accepteren van Trackbacks uitzet (is die ander natuurlijk volledig vrij in) ben je helemaal vrij om te reageren op welke manier dan ook simpelweg omdat ze op jouw blog staan maar ook zichtbaar worden voor de bezoekers bij die andere blogger. Je hebt niets te maken met de gebruikersvoorwaarden van die andere blogger en dus biedt dat meer mogelijkheden qua vrijheid.
Helaas maakt het microblog Twitter er ook geen gebruik van. Ook Facebook doet er niet aan mee. En Google + ook niet. Alleen de open source Identi.ca volgt deze handige standaard op waarmee dit microblog qua functionaliteit als een volwaardige blogservice beschouwd kan worden.
Zou Twitter dat wel doen, dan zou je vanaf Twitter dus op een blogpost van mij kunnen reageren en zou je het als Trackback onder het bericht zien. Of omgekeerd dat ik reageer op een Tweet. Maar helaas, Twitter maakt dat niet mogelijk.
Het verzamelen van alle reacties onder 1 blogpost, of ze nu echt op dat blog achtergelaten zijn, afkomstig zijn van Twitter, of van Facebook, die wens is er bij alle bloggers. Zie bijvoorbeeld de discussie hier. Er is een bloedsimpele oplossing en die heet dus de Trackback.
Wat we eraan kunnen doen? Facebook, Twitter en Google + flink aan de kop zeuren zodat ze dat gaan invoeren. Qua ontwikkelkosten stelt dat niets voor want het is allemaal open source en standaard. Een uurtje werk, hooguit voor die ontwikkelaars van Facebook, Twitter en Google +.
Doe je mee? Confronteer Facebook, Twitter en Google + ermee!
Ik ben dol op trackbacks. Het maakt zoals je zegt zo’n blogdialoog mogelijk. Heel fijn. Overigens heeft Blogger wel een soortgelijke functie, alleen noemen zij trackbacks backlinks. Je zou dus in je comments wel een link moeten zien als iemand naar je blogpost linkt. Het werkt volgens mij alleen niet altijd even goed.
Aha, wist ik niet. Ik dacht dat je het zelf moest melden bij de (blogger-)blog maar het werkt beter. Top! Ga de tekst erop aanpassen.
Ja, sinds een week ofzo schrijf ik weer een reactie op mijn blog en schrijven anderen ook weer hun reactie daarop op hun blog. werkt goed, heeft op die manier functionele interactie!