Oud-Hollandse kinderliedjes zingen en vervolgens copyright claims ontvangen

Sjonge zeg, gekker dan de Vlaamse copyright-sekte SEMU moet het niet worden! Die heffen zelfs licentiekosten op oud-Hollandse kinderliedjes!

Hofkens: “Doorgaans maken leerkrachten kopieën van liedjesteksten en notenbalken, maar dat is illegaal. Door onze licentie te tekenen, zijn scholen beschermd.” Concreet: de kleuterjuf die in de klas een kopie van ‘Klein klein kleutertje’ of ‘Zie ginds komt de stoomboot’ uitdeelt, is in overtreding.

(bron)

Vieze gore graaiers! Want denk je dat dat geld naar de erfgenamen gaat van die kinderliedjes? Natuurlijk niet, want die zijn al eeuwen de pijp uit! Ze verdienen dus over de ruggen van anderen.

De meeste mensen griezelen al bij het woord necrofiel, maar het kan dus nog veel erger. Stelletje lijkenpikkers!

(Rob bedankt!)

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

17 reacties

  1. vieze gore graaiers, hahaha!
    straks halen ze Peuter’s filmpjes van joetjoeb, op een klein stationetje enzo; this video is no longer available due to vieze gore graaiers ; )

  2. Hahaha. Ik wist het!

    Maar even serieus: Dit gaat om community muziek. Liedjes die op het schoolplein, in kerken e.d. gezongen worden. Om daar aan te tornen is inderdaad misdadig, en bovendien afbrekend. Dan krijg je een maatschappij waarin de Nintendo D.S. het bindmiddel is.

  3. Een oplossing voor dit probleem is muziekpartituren / bladmuziek downloaden van http://www.wikifonia.org.
    Wikifonia is een opstartende uitgeverij die echter compleet anders werkt dan oude stijl uitgeverijen: het editoriaal proces is compleet open, de bron van de bladmuziek kan gedownload worden in het musicxml formaat wat toelaat om fouten te verbeteren en het resultaat terug op te laden. Indien beschermde muziek wordt gepubliceerd op Wikifonia, dan worden de rechten gevrijwaard door de Musicopy, een auteursrechtenvereniging in Nederland.

    Voor een hele resem Sinterklaas liedjes: http://www.wikifonia.org/browse/artist/Traditional

  4. Annemie Van Riel on oktober 27th, 2008 11:01

    De handelswijze van Semu kan niet legaal zijn om verschillend redenen: mijn zoon heeft in zijn liedjesschrift van school een kopie zitten waarop bovenaan staat ‘kopieerblad’, uit een uitgave dus die als dusdanig werd aangeboden: met bladen die gekopieerd mogen worden, het kopierecht werd door de school bij de aankoop van het pakket reeds betaald. Mijn dochter moest een zangboekje aanschaffen voor het vak muziek, haar leraar gebruikt geen kopies, maar ook zij zouden moeten betalen (stel je voor dat de politie besluit dat iedereen maandelijks verkeersboetes moet gaan betalen, omdat er tussen ons bij zijn die de wet wel eens overtreden). Ik ken een uitgeverij die muziekboekjes maakt en niet aangesloten is bij Semu en dat ook niet van plan is. Kopieëren uit haar uitgaves blijft verboden, ook al heb je een bijdrage betaald. Hoe kan de consument dat weten? Wat met de vermelding in al die uitgaves dat ‘elke vorm van reproduceren… verboden is tenzij met uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.’ Deze inscripties moeten dan eerst uit de publicaties worden gehaald en vervangen door ‘deze uitgave is beschermd door Semu en er mag uit gekopieerd worden’ of zoiets. Vooraleer deze wijzigingen niet gebeurd zijn, kan de consument volgens mij niet voldoen aan de wet. En wat als uitgeverijen van strips, romans, poëzie, rekenoefeningen, aardrijkskunde atlassen, enzovoort, eenzelfde initiatief als Semu gaan opstarten? Want daarvan zijn ook kopietjes in omloop. Gaan we die allemaal extra betalen? En snijden die muziekuitgeverijen hiermee niet in hun eigen vel? Wie gaat er nu nog een uitgave kopen, als er uit het boekje van de schoolbib mag gekopieerd worden? Het is ontzettend jammer ook dat de educatieve muziekwereld op deze manier in het nieuws komt. Het niveau van de muziekopvoeding in het dagonderwijs is al minimaal, eerder onbestaand eigenlijk, (even kopietje plakken van een liedje, een keertje zingen, prentje erbij en klaar is kees – en daarvoor zouden we dan nog eens extra gaan betalen!) terwijl de jeugd zelf snakt naar een goeie en degelijke, muziekopleiding (kijk maar eens op YouTube)

  5. Ik vraag mij even hardop af of het nut heeft als ik samen met een paar andere componisten een aantal composities zou maken voor kinderen die voor niet-commercieel hergebruik gewoon wel te kopiëren zouden zijn.

    (heb al een tijdje plannen voor kinderen en audio/muziek want vind dat in het onderwijs in Nederland absoluut onvoldoende aanwezig!)

  6. Er bestaan al heel wat uitgaven voor de muzieklessen in het dagonderwijs, natuurlijk, nieuwe creaties zijn altijd welkom, maar de vraag is, hoe krijg je het verspreid. Ik zou muziekuitgeverijen idd aanraden om te gaan werken met een ‘ik mag gekopieerd worden’ label of zoiets, dat zal in ieder geval aanspreken. Direkt aanbieden via een website, zonder uitgeverij, kan volgens mij ook, maar dan moet de consument het wel weten te vinden. Verder verwacht de leerkracht ook wel een begeleidende cd of mp3, en iets dat inpikt op de thema’s die op school worden behandeld, wat past binnen hun beperkt leerprogramma, allemaal niet zomaar direct klaargestoomd! En de kinderen, ja die werken natuurlijk liefst met muziek die ze kennen van tv of zo, ook wel logisch natuurlijk, en waarom ook niet.

  7. @Annemarie: probleem is dat de meeste muziekuitgeverijen ingeschreven staan bij BUMA/SEBAM en dat zorgt voor dit soort problemen. Al jaren werk ik met Creative Commons licenties die je beter in het onderwijs zou kunnen toepassen. Ik ben daar al jaren een groot voorstander van.

    Je hebt gelijk dat kinderen graag naar populaire liedjes luisteren, maar in het onderwijs zijn deze niet geschikt om te gebruiken. Dus ik denk dat een speciaal lespakket daarop kan inspelen. Ik heb plannen in die richting. Getriggerd door mijn slechte ervaringen met basisscholen en muziek. (mijn dochter is 6) Überhaupt creativiteit komt nauwelijks aan de orde. Een grote schande! Dat moet veranderen naar mijn idee. Muziek met name is daarvoor heel geschikt. Muziek en geluid.

  8. Dag Annemie, het zou inderdaad mooi zijn om op de partituur simpelweg iets te plaatsen zoals ‘ik mag gekopieerd worden’. Daarvoor bestaat de Creative Commons (CC) licentie in feite (http://creativecommons.org).

    De realiteit is dat enkel de artiest en/of rechthebbende kan bepalen onder welke licentie muziek kan verspreid worden. De uitgeverij heeft daar dikwijls niets over te zeggen. Zij krijgen slechts dikwijls alleen het recht to distributie van partituren onder bepaalde condities. De sleutel ligt dus niet in de handen van de uitgeverijen.

    En toch, als je kijkt naar de vele songteksten en tab websites, zie je dat de mensen zelf het recht in eigen handen nemen. Los van onder welke licentie een werk is uitgegeven.

    Concreet: in het geval van wikifonia bv. kan iedereen een partituur download en uitprinten voor persoonlijk gebruik indien het een partituur is onder de copyright licentie. In geval van een publiek domein werk, dan mag dit voor gelijk welk doeleinde gebruikt worden. Spijtig genoeg hebben we nog geen lijstje beschikbaar op de wikifonia website dat makkelijk doorzoekbaar op basis van licentie. Iets voor binnenkort.

    Ik kan alvast zeggen dat wikifonia nog geen partituren heeft onder een CC licentie.

  9. Dag Thomas, ja ik kwam je al gauw weer tegen in deze semu discussie (sorry, Mr Raaphorst, wij ontmoetten elkaar al eerder, moeten we mss elders voortkletsen?), semu die nu ook naar het dagonderwijs stapt, ’t is toch wel om te…., maar gelukkig lees ik reacties die erop wijzen dat het toch zo simpel niet zal gaan, oa bij http://www.g-o.be/sites/Dagkrant/Pages/licentieovereenkomstSEMU.aspx : “Het VSKO en OVSG vinden de door SEMU voorgestelde tarieven te hoog en zullen hun onderwijsinstellingen niet aanbevelen om voor een contract met SEMU te kiezen.”
    De onderwijsinstellingen zouden daarbij idd op de hoogte moeten gebracht worden van initiatieven als wikifonia. Kleuterliedjes, sinterklaaskapoentjes, ’t moet toch niet moeilijk zijn om die te gaan verzamelen en zo de leerkrachten toegang te geven tot bruikbaar materiaal. Wat mij bijzonder stoort is dat semu ons oplegt van zelf te gaan uitvissen wat mag en wat niet mag. Ik vind dat we op zijn minst mogen eisen dat eventuele kopieerlicenties op de uitgaves zelf moeten vermeld staan, vooraleer het “semu mechanisme” in werking wordt gesteld.
    Thomas, hoe komt het dat wikifonia nog geen partituren heeft onder CC licentie?

  10. Dag Annemie,
    De reden waarom er nog geen CC partituren op wikifonia staan kan je terug brengen tot de vraag waarom er nog niet veel partituren op wikifonia in het algemeen staan. Als je wil dat mensen samenwerken aan de creatie van partituren, dan heb je 2 voorwaarden nodig: een standaard taal/formaat en een gratis partituren programma. Je kan dit vergelijken met Wikipedia: de standaard is daar de wiki markup en het programma de mediawiki software waarop wikipedia draait.
    In het geval van Wikifonia is dat musicXML (als standaard) en MuseScore (http://musescore.org) als gratis programma. Pas wanneer MuseScore klaar is voor primetime, kan Wikifonia beginnen promotie maken hoe partituren makkelijk aangemaakt kunnen worden en hoe samengewerkt kan worden.
    het is dus gewoon kwestie van wachten op het juiste moment. En in dit geval is dat de technologie. Daarna is het pure promotie en marketing.
    Hopelijk kunnen dan vele artiesten die bv op jamendo.com hun muziek publiceren onder een CC licentie, dat ook doen op Wikifonia voor hun partituren.

  11. Oef, dank u minister!
    persbericht op 8 november:

    Minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen Vincent Van Quickenborne (Open VLD) heeft de auteursrechten op muziekpartituren voor scholen afgeschaft. De aanpassing aan de auteurswet werd gisteren goedgekeurd.

    Voortaan moeten onder meer de muziekscholen niet meer betalen als ze zang- of muziekpartituren aan de leerlingen uitdelen.

    De heffing had veel kritiek doen rijzen van schooldirecties die vonden dat ze dubbel belast werden voor het kopiëren van partituren en liedjesteksten: een keer via de heffing op kopies en een tweede keer via de heffing die SEMU, de vennootschap voor het collectief beheer van auteursrecht, oplegde.

    Korte fragmenten kopiëren was wel toegelaten. De beheersvennootschap Semu interpreteerde dat als maximum 2 notenbalken. De licentievergoedingen gingen tot 7 euro per muziekstuk en per leerling voor het deeltijds kunstonderwijs.

    Handboeken of muziekbundels helemaal kopiëren, blijft wel aan de heffing onderworpen.

    Hoofdstuk semu afgesloten…?

Laat een antwoord achter aan Thomas Bonte Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.