Onderwegverhalen

Zit er een verhaal in het onderwegzijn? Vaak wel vind ik. Mensen zijn met een doel onderweg en maken dingen mee. En met een beetje pech, tegenslag of rariteiten heb je al snel een dynamisch verhaal te pakken. In de trein bijvoorbeeld hoef je slechts je oren en ogen de kost te geven om ze van je buurman op te pikken.

Van de week bijvoorbeeld. Ik pikte zomaar een wachtwoord op van twee zeer slecht Engelssprekende Chinezen. Ze zaten pal tegenover me en belden mobiel om het wachtwoord van hun website te achterhalen.

“I? Ah, Y! You say , T, tree? Oh three? Yes, yes, yes 3. E? Small? No? What, A?”

Terwijl manlief hardop sprak noteerde vrouwlief het wachtwoord op een gebruikte enveloppe. En na het telefoongesprek gingen ze direct weer over op Chinees. Gewoon, zonder er erg in te hebben.

Onderweg daar gebeurt het. En niet alleen tussen de rails maar zeker ook op of naast de snelweg. Beeldend kunstenaar Melle Smets en filosoof/publicist Bram Esser begaven zich 30 dagen onderweg om verhalen te noteren over “snelwegbewoners, parkeerplaatsen, bedrijventerreinen, wegrestaurants, ecoducten en factory-outlets”. Verhalen die plotseling opdoken tijdens hun onderwegzijn. Samen schreven ze er het boek Snelwegverhalen over.

Het boek is een dikke bijbel van bijna 500 pagina’s vol interessante verhalen, vergezeld van gevatte tekeningen en foto’s. Genoeg leesvoer dus voor aankomende trektochten per trein. Of lunchbreaks aan de rand van een A of een N. Als ik hem uit heb meld ik me weer.