Vandaag klokte ik de tijd. Vanaf onze woning in nog geen 10 minuten per fiets en je kunt niet verder. Stop zegt de zee.
En dus heeft deze persoon vandaag een heerlijk visje gegeten aan de Scheveningse haven. En toen later nog zo’n lange arm afgereden een heel stuk de zee in. Totdat je omgeven van het zilte water in het oneindige staat te staren. In alle rust afgezien van wat hengelaars die druk met elkaar in gesprek waren.
Het viel me wel op dat die moderne windmolens een hoop lawaai maken. Mooi ritmisch ook, zzzwoef, zzzwoef, zzzwoef, zzzwoef. Helaas, ik had geen recorder meegenomen. Iets voor een volgende keer.
