In de Volkskrant viel vandaag te lezen dat Guus Kuijer de eenzaamheid opzoekt. En wars is van teveel aandacht. Dat begrijp ik, het lijkt mij ook verschrikkelijk. Aandacht is geen hol vat maar een begrip dat kan doorslaan naar een te weinig of een teveel.
Guus ken je van de Madelief-serie. Guus, de kinderboekenschrijver.
En Guus heeft een Twitter-account. Hoe verrassend! Ik stelde me een man voor die zich verplicht voelt een teruggetrokken bestaan te leven. En nu blijkt dus diezelfde man te twitteren over vanalles en nog wat.
De eenzaamheid opzoeken zonder je alleen te willen voelen. Niets menselijks is de schrijver vreemd.
