Miles Davis – Blue in Green

Het intro dat pianist Bill Evans hier neerzet is onwaarschijnlijk mooi. En waarschijnlijk is het nog grotendeels geïmproviseerd ook. Bill speelde bijna nooit een melodie exact na. Hetzelfde deed hij met de harmonie. Bill speelde navenant zijn gevoel het telkens weer ietsje anders. Zoals jazz moet zijn; geïmproviseerde muziek.

Wie denkt dat musiceren eenvoudig is heeft het mis. Het is oefenen, oefenen, oefenen en dan maar hopen dat naar jaren er iets in je systeem gaan zitten zodat je zoveel mogelijk vanuit je onderbewuste kunt spelen. Dat is precies ook wat we hier horen. Het is razend knap, maar wat je hoort is gevoel. Puur gevoel. En zo breekbaar.

Abonneer je gratis op mijn blog. Je kunt zelf instellen of je onmiddellijk, dagelijks of wekelijks een e-mail ontvangt wanneer ik iets publiceer.

Je kunt mijn blog ook via de RSS-feed volgen. Of volg me op Mastodon.

Luister naar mijn muziek op Spotify, Apple Music, Tidal, Deezer of elke andere streaming service (zoek op 'Marco Raaphorst').

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als uitgesproken

Door Marco Raaphorst

vrijdenker, podcastmaker, muziekmaker, sounddesigner, blogger

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.