(mijn bijdrage aan de Write On Thursday, de #WOT)
Passie [onbekend woordtype, zelfstandig naamwoord] * groot verlangen naar iets, of grote liefde voor iets
Mijn eerste werkgever was Novib. Tegenwoordig heten ze Oxfam Novib. Daar leerde ik voor het eerst hoe je in een bedrijf met collega’s samenwerkt. Ik zat daar omdat ik geld moest verdienen. Als dat niet het geval was zat ik wellicht vaak in het zwembad waar in vanuit mijn werkkamer op uitkeek. Of zat ik op het strand, of op een terras. Logisch. Iedereen zou dat doen.
Al vrij snel merkte ik dat sommige processen niet goed liepen. Ik werkte in het begin bij de debiteurenafdeling en had dus met de giftgevers van Novib te maken. Op het gebied van automatisering zag ik regelmatig mogelijkheden om de boel verder te automatiseren zodat ons handwerk verlicht werd. Voor mijn baas rekende ik uit hoeveel tientallen guldens dat op jaarbasis uitspaarde. Dat leverde mij dan meestal een loonsverhoging op. Ik vond het een kick.
Passie is voor mij het gevoel ergens compleet voor durven te gaan. Je wordt erdoor aangetrokken en je hebt er lef voor nodig. En als je mazzel hebt slaat dat gevoel ook op anderen over en geven ze je die kans, en helpen ze jou om je passie te volgen.
Toch is het helaas zo dat bij veel bedrijven passie als iets engs wordt geschouwd. De sterk gepassioneerde medewerker wordt eerder tegengewerkt dan gestimuleerd. Medewerkers moeten voldoen aan de regels, zijn of haar gedrag moet meetbaar zijn. Passie wordt vaak gezien als te ongrijpbaar en grillig. Maar regels swingen niet, en passie wel. Regels moeten daarom naar mijn idee altijd met tenminste 1 opgetrokken wenkbrauw beschouwd worden. En vaak spookt er in mijn hoofd de vraag welke dorpsgek die regels verzonnen heeft.
Natuurlijk nodigt menig bedrijf maar wat graag een René van der Gijp uit voor een gepassioneerde peptalk tijdens een bedrijfsuitje. En natuurlijk zit men dan even vol verlangen naar hem te kijken. Heel even krijgen zij ook dat gevoel. Voelen zij zijn passie. Dat gedrevene. Maar René zal het allemaal scherp zien als hij voor die lui staat. Hij ziet het in hun ogen. Aan hun lichaamstaal. Aan hun kledingwijze. Passie, geen.
Laf je schouders ophalen, met een stapel papier naar het bureau lopen en op de kalender het aantal dagen tot de vakantie aftellen. Het aantal jaren en dagen tot je pensioen komt daar nog bij. De mantra van het werkzame volk. Hoe de economie zo kan blijven bestaan, ik vind het een wonder.
ik had ook het woord ‘murw’ kunnen doen trouwens.
ik vrees dat menig werkgever niet met gepassioneerde medewerkers om kan gaan.
Als ‘Passie’ ‘Vuur’ betekent, dan heb je toch wel geleerd dat je daar niet mee mag spelen? Het is wel een beetje raar dat je in veel bedrijven passie alleen maar kunt gebruiken om tegen de stroom in te roeien, terwijl het stroomafwaarts veel vruchtbaarder is…
Ja, klopt. Hoewel een tegenbeweging vaak natuurlijk als enige echt voor vernieuwing zorgt. Dingen moeten vaak eerst helemaal kapot voordat er echt iets nieuws ontstaat. Is de kunstenaar niet vreemd. Maar vaak is het makkelijker om met de stroom mee te roeien en daarin ook support te krijgen op het moment dat je die wedstrijd samen wilt winnen. Maar in beide gevallen is het al snel jouw kop dan die boven het maaiveld uitsteekt. Passie wordt opgemerkt als teveel, te fanatiek, teveel hart voor de zaak. “ach ja, het is zo 5 uur” / “maak je niet druk” Vooral dat laatste. Werk impliceert dat je je wel druk moet maken, dat je echt als de brandweer ergens voor moet durven gaan. Volgens mij geldt dat in het hele leven zo.