Het creatieve proces vraagt om vrijwillige opsluiting. In mijn geval. Een studio of een edit ruimte waar ik uren achtereen gesloten kan werken.
Ik weet dat sommige schrijvers graag in cafés schrijven. Juist dankzij de drukte – temidden van het echte leven? – om hen heen. Met een koptelefoon op kun je in cafés ook muziek maken of video’s gaan editen. Maar echt handig lijkt mij dat niet.
Ik heb baat bij de vrijwillige opsluiting. Ik calculeer in dagen vrijwillige opsluiting om het creatieve proces succesvol tot stand te kunnen brengen. En kom je op een verkeerd moment binnen, dan hoor je mij misschien zoeken, prutsen, zwoegen. Want dat kan en mag allemaal in mijn speeltuintje.
Dat herken ik: ik kan alleen lekker schrijven in rust. Ik cafés zit ik wel eens te brainstormen, of aantekeningen te maken, maar het echte werk moet in rust gebeuren.
Ik heb heel veel muziek gewoon met laptop vanaf de bank gemaakt. Maar in alle rust, afgesloten, werkt toch het beste. En helemaal als het om serieuze opdrachten gaat.
Ik ook. Hoe stiller hoe beter. ’s Nachts bijvoorbeeld.