Het creatieve proces vraagt om vrijwillige opsluiting. In mijn geval. Een studio of een edit ruimte waar ik uren achtereen gesloten kan werken.
Ik weet dat sommige schrijvers graag in cafés schrijven. Juist dankzij de drukte – temidden van het echte leven? – om hen heen. Met een koptelefoon op kun je in cafés ook muziek maken of video’s gaan editen. Maar echt handig lijkt mij dat niet.
Ik heb baat bij de vrijwillige opsluiting. Ik calculeer in dagen vrijwillige opsluiting om het creatieve proces succesvol tot stand te kunnen brengen. En kom je op een verkeerd moment binnen, dan hoor je mij misschien zoeken, prutsen, zwoegen. Want dat kan en mag allemaal in mijn speeltuintje.
Geef een reactie