Verbeelding

(en waarom ik zo van geluid zonder beelden hou)

Als je iemand op de radio een verhaal hoort vertellen en die persoon vertelt bijvoorbeeld over Afrika dan gaan je in gedachten mee naar dat land. Jouw hersens maken die beelden aan. En misschien kloppen ze totaal niet met de werkelijkheid.

Zou je zo iemand op televisie zien dan zit je naar een persoon te kijken die over Afrika vertelt en het enige beeld dat je erbij hebt is van de persoon zelf die dat verhaal zit te vertellen. Je gaat niet in gedachten mee naar Afrika en blijft kijken naar de persoon. Televisie maakt de persoon belangrijk maar prikkelt de fantasie helemaal niet. Sterker nog: het verhaal zal je snel vergeten maar hoe de persoon eruit ziet zal je onthouden.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

5 reacties

  1. Dat is ook slechte televisie zoals je hier beschrijft. Wat we overigens genoeg zien, daar niet van. Goede televisie laat beelden zien van waar het pratende hoofd het over heeft. Als het om een reisverslag gaat, het liefste zelf gedraaid. Al ben ik het met je eens: de beelden die je zelf in je hoofd vormt, zijn misschien wel mooier dan de werkelijkheid. Toch heb ik ook een zwak voor talking heads. De serie video-interviews die ik maakte over bloggers zijn bewust pratende koppen. Bijna nergens maak ik gebruik van covershots of illustratieshots om het hoofd met af te plakken. Ik vind het fascinerend om naar de mimiek te kijken van pratende mensen. Je kunt daar heel veel uit afleiden. Net als wanneer je een gesprek voert met iemand tegenover je. Lichaamstaal vertelt heel veel, vaak meer dan de woorden die je hoort. Dat mis je dan weer bij radio.

    1. Ja, dat is waar, zo’n pratend hoofd heeft een bepaalde mimiek. Kan je ook om de tuin leiden en van de waarheid en het verhaal afhouden. Een stem zonder beeld is heel gevoelig vind ik. Daarin hoor je ook elke twijfel.

      Maar wat ik dus opvallend vind is die fantasie. Met alleen audio moet je het daar totaal van hebben, met beeld kun je het gaan opleuken. Soms, gelukkig ook goed gedaan. Ik ben dol op documentaires (video en audio) en allerlei details dat je met beeld kunt laten zien. Hoe de persoon eruit ziet, waar ‘ie leeft, inzoomen op details etc.

      1. Om de tuin leiden? Ja dat kan, maar mensen verraden meer onbewust door hun mimiek dan ze denken.

        Ben het overigens wel met je eens: alleen audio prikkelt de fantasie. Een stem kan je overal mee naar toe nemen.

        1. Ik bedoel: keihard liegen terwijl je in de camera kijkt. Hier Blair die gewoon een reden voor een oorlog verzint en vol in de camera uitspreekt:

          Ik geloofde er toen overigens geen reet van, maar ik was een van de weinige Nederlanders. Ons kabinet stond er ook achter. Tja, zo dom zijn ze. Of wisten ze beter?

          1. Ja politici die kunnen liegen als Brugman. Zonder blikken of blozen. Dat is een apart slag mens, maar die vind ik ook niet interessant en die bedoel ik eigenlijk ook niet als het om interessante talking heads gaat. Ik geloof dat het kabinet indertijd goedgelovig was. Ik was er ook niet voor, maar sinds wanneer luistert Politiek Den Haag naar het volk? Alleen als het ze uitkomt, dit keer niet dus.

Laat een antwoord achter aan Michael Minneboo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.