Echte muziek

Van het weekend zag ik in de bioscoop 2 films: Flight en Lincoln. In Flight werd met behulp van computeranimaties – After Effects – een vliegtuigongeluk gesimuleerd. De rest van het verhaal ontpopte zich geleidelijk aan als een persoonlijk drama. Met overigens prima acteerwerk, kortom: toneel op het witte doek. Lincoln moest het van het geweldige acteerwerk van Daniel Day-Lewis hebben. Toneel dus. En door een dikke laag goed grimeur plamuur op zijn bakkus leek hij ook nog eens als 2 druppels water op Abraham Lincoln. Wat voor verhoogde feestvreugde zorgde.

Hartstikke onecht natuurlijk. Maar dat weet iedereen. Zo werkt dat immers bij films.

Maar echte muziek, dat is een eis die we nog hoog in het vaandel hebben. Muziek moet gemaakt worden door echte muzikanten die ook echt hun instrumenten bespelen. Het woordje roots is hierop  van toepassing. Popmuziek als een lichte variant op De Oude Bluesneger.

Maar het klopt niet. Vrijwel geen enkel album komt nog tot stand zonder tussenkomst van de computer. Partijen van muzikanten worden steeds maar opnieuw ingespeeld en gecorrigeerd. Ook al klinkt het echt, vaak is het niet echt gespeeld. Aan heel veel producties komen studiomusici te pas, of worden er drumcomputers, sequencers, loops, samples en de Autotune ingezet zodat de zang van de zanger of zangeres niet langer vals klinkt.

Beyoncé zong bij de 2e inauguratie van Barack Obama overigens met een “bandje” mee. En tijdens de Super Bowl zongen Whitney Houston (zie), Madonna, Jennifer Hudson en Bruce Springsteen (zie) volgens velen niet live. Tijdens de 1e inauguratie van Barack Obama gaven cellist Yo-Yo Ma en violosi Yitzak Perlman toe (zie) dat ze niet live speelden. Door de koude buitenlucht zouden hun strijkinstrumenten niet goed zuiver op spanning kunnen blijven, zo was het verhaal.

Een echt punt wil ik hiermee overigens niet maken. Dat terzijde.

P.S. Ook Aretha Franklin (geen familie) zou je kunnen vervangen door een geanimeerde versie van de ooit zo grote soulzangeres, want zingen doet ze hier namelijk niet:

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

4 reacties

  1. Dat Whitney Houston niet live zong, daar kan ik nog inkomen. Dat is heel moeilijk vanuit je graf. Maar artiesten als Beyoncé, Bruce, Aretha, hebben allang bewezen zeer goede zangers te zijn. Waarom gaan ze dan toch staan playbacken? Is het hun wens of die van de producers? En waarom? Het publiek wil het in elk geval niet, denk maar aan de reacties die Beyoncé over zich heen kreeg. Dus mijn vraag blijft: waarom doen ze dit?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.