Zuiderpark

Vroeger als kind kwam ik vaak in het Zuiderpark. Opa woonde er namelijk pal tegenover. Volgens mijn moeder wilde ik altijd naar het katachtige beeld kijken aan het begin van het park. Dat gebeurde natuurlijk vanuit de wandelwagen of aan het handje van mama of papa. Opa bleef volgens mij altijd thuis. Van die man kan ik geen beeld meer in de buitenlucht voor me halen. Ik heb wel nog het beeld van de betegelde koude tuin met mos tussen de tegels op mijn netvlies staan. En ik zie nog zo voor me hoe het zonlicht in de kamers scheen. Vooral in de ronde voorkamer waar ook de piano, het harmonium en de violen stonden.

Maar goeds, terug naar het Zuiderpark. Het katachtige beeld vond ik altijd een beetje eng. Het is mij altijd bijgebleven. De fluitspeler aan de vijver gaf geen nare gevoelens. Ik krijg er een soort Efteling-gevoel bij. Alleen dan zonder dat vliegende tapijt.

Tot op de dag van vandaag komen sommige beelden op mij overweldigend over. Gebeeldhouwde beelden, bedoel ik. En dan met name de grote beelden. Bijvoorbeeld als ze hoog op een sokkel staan. Of als er een heel clubje in een groep bij elkaar staan. Zoals bijvoorbeeld bij de Trevifontein in Rome het geval is. Daar kan ik dan ademloos een tijdje naar blijven kijken. Daar straalt echt een soort kracht vanaf. Ook in Parijs enzo heb je er veel van. De duiveltjes op de brugpilaren. De bijzondere dakranden. Ik ben er altijd zwaar van onder de indruk.

Het Zuiderpark ligt in de buurt van waar ik tegenwoordig woon. Het is zelfs te lopen. Dat deden we vandaag niet. Maar goed, wel hebben we ons nog effe gezond uitgeleefd op de openbare workout toestellen…

zuiderpark-ani-puck

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

4 reacties

  1. Die kat… Die vind ik zo mooi!

    Stond vroeger wat verborgen door het struikgewas. Goed om te zien dat het Zuiderpark beter onderhouden wordt en de schoonheid beter te zien…

    Wat ik wel mis, zijn de bloemen… Kan aan het jaargetijde liggen of aan mijn herinneringen :)

    1. Ja alles was gekortwiekt. Niet veel bloemen maar ligt aan de tijd van het jaar volgens mij. Bij de kinderboerderij in de buurt heb je ook nog mooie vegetatie. Ben er niet meer geweest en weet niet of het vrij toegankelijk is.

      Op het veld lag nog een hoop water. Als kind ging ik daarop ’s winters vaak schaatsen. Prima plek.

      En Parkpop hebben we dan nog… gaaf park!

  2. Yo Marco,

    Bij een aankomende vorstperiode werd een verlaagd stuk van het grasveld door de brandweer onder water gezet. Al na een paar dagen kon je al schaatsen. Jouw en dus ook mijn opa zie ik voor mij in zijn stoel in die voorkamer terwijl wij in de achterkamer aan de eettafel aan de limonade zaten. En die enge donkere keuken met inderdaad die schaduw tuin. Brrrr

Laat een antwoord achter aan Marco Raaphorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.