Waar zit die gevoelige snaar?

foto onder CC BY: Marco Raaphorst
foto onder CC BY: Karin Ramaker

Virtuositeit

In hoeverre staat de virtuositeit van een muzikant in verband met het gevoel dat deze over wil brengen? Is een vaardig musicus beter in staat om gevoel over te brengen dan een minder vaardig musicus?

Muziek zoals blues, punk, rock, funk en ga zo nog maar een tijdje door, vraagt niet om heel veel virtuositeit. Teveel virtuositeit doet volgens velen zelfs afbreuk aan de authenticiteit van de musicus. Tegelijkertijd moet iedereen lachen, of huilen, wanneer een klassiek geschoold violist een paar valse noten speelt en op sommige snelle passages struikelt met zijn vingers.

Als je naar een programma zoals The Voice Of Holland kijkt dan zal je duidelijk worden dat er niet vals gezongen mag worden. Ook niet een klein beetje. Dat was vroeger zeker wel het geval maar wordt nu op de een of andere manier niet meer geaccepteerd.

De computer

Heden ten dage is het zelfs mogelijk om een computer al het werk te laten doen. Je kunt fouten herstellen. En de computer kan perfect strakke drumpatronen en andere, met name synthetische, geluiden voor zijn rekening nemen. Elektronische dansmuziek kan niet zonder machines bestaan en maakt nauwelijks nog gebruik van echte instrumenten, misschien met uitzondering van een stem. Maar ook die wordt in de meeste gevallen flink gladgestreken zodat er nergens meer een valse of slecht getimede noot klinkt. De liefhebbers hiervan voelen zich vast aangesproken als we het gevoelloze muziek zouden noemen.

Tja, maar wat veroorzaakt nou dat gevoel in de muziek? Snap jij het nog?

Ik wel, maar dat verklap ik nog niet.


Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.


Reacties

3 reacties op “Waar zit die gevoelige snaar?”

  1. Paul Heetebrij avatar
    Paul Heetebrij

    Alles wat een beetje, maar niet te veel wringt in tempo, timing of stemming, maakt muziek prettig. Gemiddeld genomen moet het wel kloppen.

    Ook veel klassiek wordt niet ‘foutloos’ gespeeld. Een gezelschap als bijvoorbeeld Amsterdam Sinfonietta kan sommige stukken zo los spelen dat het op het randje van krullende tenen van spanning en helemaal gaaf zit, juist door bijvoorbeeld extreem met het tempo te spelen. En die leden hebben een behoorlijke technische bagage.

    Hoe meer techniek, hoe meer grip je hebt over het effect. Hoe meer je speelt, hoe groter het risico dat je de spontaniteit kwijtraakt en een stuk doodspeelt. Een soort tunnelvisie.

  2. soms hoor ik een liedje en schieten de tranen me in de ogen. misschien is dat niet een perfect stuk maar heeft het met iets anders te maken. Soms zit het ook in de stem zelf. Vaak is het in mijn geval eerder tekst in combinatie met klank wat mij doet ‘shiveren’. (en dan heb je ook nog de momentopname en andere redenen…)

  3. kwetsbaarheid in een stem, mimiek. dat is het denk ik.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.