Giorgio Moroder is bekend geworden door het inzetten van synthesizers op Donna Summer’s I Feel Love. Bliepjes en repeterende patroontjes op het tempo van de hartslag. Maar dat wist je vast al.
(via)
Giorgio Moroder: “whow, whie, whoo and that kind of stuff”
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo benieuwd was naar een nieuw album, nieuwe muziek, van een door mij geliefde band. Daft Punk, de naam zegt het. Nu met Giorgio en Nile aan boord lijkt het langverwachte album bijna, of juist, over de top. Ik ben zo benieuwd.
Er is al meer honderd maal meer muziek op soundcloud aan geremixte teasers dan er op Random Acces Memories passen. De samenwerking met de oude goden van de disco belooft … wat?
Nu Disco is here to stay. The nostalgic future sounds like music.
Pas in mei komt ‘ie uit begrijp ik. Weet niet waarom ze dat zo ruim vooruit plannen. Of moet er nog iets afgemaakt worden?
Ik denk dat ze helemaal voor de internet vibe zijn gegaan. Die jongens schijnen doodongeruste perfectionistische zenuwlijers te zijn met de Franse slag. De timing bouwt op. Eerst Nile Rogers, dan teaser soundbites, vervolgens meer teasers met video, nu Giorgio Moroder… Morgen wijlen Donna Summer. Ik verwacht trouwens ook dat Gino Soccio is komen opdraven. Zoals gezegd erg nieuwsgierig naar de richting die Daft Punk inslaat. Nu Disco of No’ Italo?
oh shit. bovenstaande video is dus een marketing “dingetje”… ik ben ook zo naïef :D
Cultuurmanagement ;-)