Tegenwoordig zou dit worden afgedaan als te vals. Qua zang. En qua achtergrondvocalen. En ook de gitaartjes en piano’s zijn verre van loepzuiver. Ook hoor je dat de bandrecorder hier en daar voor wat schommelingen in de zuiverheid zorgt. Op het eind van het lied zakt het tempo door Ringo radicaal in. Het geheel is sowieso verre van strak te noemen.
Dit mag niet meer van de muziekpolitie. Geen stoeltje van The Voice Of Holland zou zich omdraaien. Het moet allemaal strak en loepzuiver. Een vals nootje en ‘ai, wat afschuwelijk!’. En dus staat men met samengeknepen bilspieren een liedje te doen, uit angst voor het maken van een fout.
Foutloze muziek is gebleekte anus muziek.
P.S. Meer over die Magische Fouten van The Beatles op mijn Melodiefabriek blog →
En zo is het maar net! Het erge is dat ook publiek went aan de nep-perfectie. Zou het tij nog te keren zijn?
Ik denk het niet. Het is ook een kwestie van smaak. Sommige van die rijke stinkerts leven in van die cleane huizen. Daar zit geen leven in. Maar toch voelen die lui zich daar waarschijnlijk lekker bij.
Het kan naast elkaar blijven bestaan. En zal het ook wel blijven denk ik. En ik denk dat het menselijke een nieuwe impuls heeft gekregen als antwoord op die enorme digitalisering. Computers en internet, het is te gek maar die hele menselijke dingen zijn wel belangrijker. Daarom is muziek die niet foutloos is maar juist de menselijke kant laat zien zo belangrijk.