Machteloosheid in Nederland

NSA

Al een tijd zit ik met die afluisterpraktijken van de NSA in mijn maag. Het afluisteren op grote schaal en het uitwisselen van deze data tussen onze AIVD en de NSA. 1,8 miljoen telefoongesprekken in Nederland alleen al. Is ons betalingsverkeer nog wel te vertrouwen? Worden alle banktransacties online ook niet gewoon afgetapt? En al onze creditcardbetalingen ook? Internet aftappen is immers veel eenvoudiger dan een telefoon aftappen.

En ze doen er allemaal aan mee, Google, Apple, Microsoft, Facebook en ga zo maar door. Allemaal Amerikaanse services. Geen enkele komt er uit Europa. Laat staan uit Nederland. En wij maar roepen dat we moeten innoveren…

Het punt is dat we onze bestuurders niet kunnen vertrouwen. Dat vermoeden was er al veel langer maar de bewijzen ervoor zijn nu dankzij klokkenluider Edward Snowden glashelder op tafel komen te liggen.

En met de dag neemt de machteloosheid toe. Mijn machteloosheid. Maar wat kan ik doen? De machteloosheid maakt me radeloos. Het is een vorm van onderdrukking. Onze politici controleren de media en onze communicatiemiddelen via Google, Apple, Microsoft, via de telefoon, via Whatsapp en ga zo maar door.

Nu is de NSA nog niet eens het enige. Neem bijvoorbeeld de absurde bezuinigingen in de gezondheidszorg die haaks staan op de belachelijke uitgaven voor bijvoorbeeld de JSF. Of banken die zogezegd gered moeten worden. Banken die naar de kloten geholpen zijn door managers die met een grote zak met geld onder de arm zo naar buiten liepen.

Wat kan ik doen? Ook ik ben afhankelijk van Apple, van Google. Ook ik ben afhankelijk van het bestuur van mijn land. Van een dak boven mijn hoofd. Van eten op tafel.

Voor de The Post Online schreef psychologe Esther van Fenema een geweldig stuk De gedissocieerde samenleving. Het stuk benoemt precies hoe ik mij vaak voel. Het onderdrukken van deze gevoelens. De schouders ophalen zonder iets te doen. Terwijl ik drommels goed weet dat ik wel iets kan doen. En moet doen. Omdat het niet langer zo kan doorgaan!

Er is wel degelijk reden om ongerust te zijn, al is het maar omdat de misstanden gevoelsmatig de menselijke maat zijn ontstegen waardoor we het contact met de maatschappij zijn verloren met alle gevolgen van dien voor de zwakkeren in onze samenleving.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

14 reacties

  1. Ja, Marco, daar haal je een interessant punt aan. Ik denk dat we in deze de woorden van Russel Brand kunnen volgen: niet meer stemmen. Niemand meer. Op die manier kunnen we een signaal afgeven dat we niet meer geloven in de leugen die democratie heet. Onze overheid zal onze privacy niet beschermen, want die luistert naar lobbyisten en geld (en Amerika). Dat is mijn idee in ieder geval. Een kant en klare oplossing weet ik op dit moment niet, behalve dus niet stemmen, de discussie opgang brengen dat het anders moet en daarnaast zo min mogelijk tot geen gebruik maken van apps als facebook. Want: ja, de overheid luistert mee, maar we geven zelf ook een hoop privacy weg.

      1. Ja ik denk ook dat we meer kunnen en moeten doen. We moeten een dialoog starten om te zien wat we aan willen pakken en hoe. We moeten de politieke elite duidelijk maken dat hun tijd voorbij is en we moeten een grote middelvinger opsteken naar grote bedrijven. Op kleine schaal kun je al iets doen door bijvoorbeeld grote bedrijven links te laten liggen en bij de lokale winkelier weer dingen gaan kopen. Je producten afnemen bij zelfstandig ondernemers, dat soort dingen. En je verder goed laten informeren over de producten die je koopt. Wat is fairtrade, wat niet… Een pain in the ass, ik weet het, maar het kan wel. En ik doe het zelf op dit moment veel te weinig.

        1. Ja dat zijn zeker de dingen die we kunnen doen. Misstanden aan de orde stellen blijft altijd belangrijk. Alternatieven oppakken ook.

          Echt mijn vinger erop leggen lukt me niet helemaal. Het voelt voor mij ook alsof dat wat het web altijd zo leuk maakte aan het wegebben is. Maar als ik dat gevoel heb, dan doe ik alsof ik de strijd al opgegeven heb en dat is natuurlijk niet zo.

          Gelukkig zijn er genoeg sympathisanten binnen Nederland en de rest van de wereld te vinden. Dat prikkelt wel. Hoewel er nog niets concreets uitkomt.

          1. “Het voelt voor mij ook alsof dat wat het web altijd zo leuk maakte aan het wegebben is. ”

            Omdat de grote bedrijven het vrije web weer in hun greep houden bedoel je?

            1. Ja dat en het feit dat iedereen daar gelijk achteraan loopt. En de regels ervan gaat na-apen. Alles voor de kijkcijfers. En daar gaat iedereen heel ver in. Je vrienden spammen is geen punt. We zijn daarin totaal doorgeslagen. Uit angst om niet langer op te vallen.

              1. Ik denk dat we op facebook en twitter aardig aan het doorslaan zijn ja. We plaatsen veel linkjes, maar door die sociale media is het ook veel moeilijker om op te vallen met je blogposts. Wie gebruikt er nu nog een rss-feed om te weten of er nieuwe blogposts zijn? Als je het niet op facebook zet, komt men niet meer naar je blog. Tenminste, minder. Men verwacht ook een beetje om op die manier op de hoogte gesteld te worden, heb ik het idee. Ik heb dankzij facebook ontzettend veel stripliefhebbers kunnen bereiken. Daar had ik alleen met mijn blog en google veel langer over gedaan. Facebook werkt wat dat betreft beter dan twitter.

                1. Ja, hoewel anderen dat ook kunnen doen. Bij Karin zie ik dat anderen haar blogs op Facebook zetten. Doet zij niet langer. En dat maakt per saldo dus geen bal uit. Levert wel rust op. Ik vind Facebook een draak maar het contact met wat oude vrienden en de buurtclub houdt me bij de partij.

  2. Ik ben sinds een maandje actief met een wijkblog en activiteiten in de wijk waar ik woon en het recept tegen machteloosheid is dit:

    Ga dingen veranderen die je wel kunt veranderen. Kijk in eigen straat, buurt en wijk. Hoe beter je daar kijkt, hoe meer dingen je ziet waar je met hart en ziel het verschil kunt maken.

      1. @Marco: Zeker, graag zelfs. Zoals ik het me herinner is het Byron Katie die zegt dat er drie verantwoordelijkheden bestaan: die van jezelf, die van een ander en die van God (en dit woord kan iedereen naar eigen wens en smaak vervangen, bijvoorbeeld door ‘liefde’). Als je wat kunt doen aan een groot probleem: doen. Als je er niks aan kan doen: laten liggen en iets anders gaan doen.

  3. @Marco Maar als anderen de linkjes op facebook zetten, dan doe je het weliswaar niet zelf, maar ben je dus nog steeds als blogger afhankelijk van facebook voor traffic. Zonder facebook zouden die hits dus wegvallen.

      1. Ik zie social media als noodzakelijk kwaad en soms heb ik er ook echt lol in, daar niet van. Het directe contact. De gekke dingen die mensen delen. Da’s toch leuk.

Laat een antwoord achter aan Marco Raaphorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.