Het nummer dat kwaliteit heet

VanGogh-zelfportret

Het lijkt erop alsof we allemaal besmet zijn met het cijferobsessie virus. Op jacht naar de meeste retweets. Op jacht naar de meeste “vrienden”. Op jacht naar de meeste views. Des te meer, des te beter. En ook al vinden we het een beetje vies dat onze Publieke Omroep in de loop der jaren de kijkcijfers steeds meer als ijkpunt is gaan gebruiken, wij doen zelf tegenwoordig niet anders. We zoeken de aandacht in de hoge getallen. En de hoogte van het getal geeft aan of het aandacht krijgt. Of het gewaardeerd wordt. Of  het goed is. En of wij het goed doen.

En die gedachte deugt niet.

Kwantiteit zegt namelijk niets, helemaal niets, over de kwaliteit van het gebodene. Je door kwantiteit laten leiden is dan ook ronduit dom te noemen. Ook al doen we het massaal. Gegrepen door de kijkcijfers. Tijdens Nazi-Duitsland liep men massaal achter die idioot van een Hitler aan. Gegrepen door de massa omdat de massa altijd gelijk heeft, toch?

Of wat te denken van, ik gebruik hem wel vaker als voorbeeld: Vincent van Gogh. Het verhaal gaat dat deze kunstenaar tijdens zijn leven slechts 1 schilderij verkocht. Hij maakte er zo’n 800 tot 900. Zat er geen enkele goeie tussen dan? Inmiddels wordt Vincent van Gogh beschouwd, niet alleen als een de grootste Nederlandse schilders ooit, maar ook als een van de allergrootsten wereldwijd.

Wat vind jij eigenlijk van de schilderijen van Vincent van Gogh?

Het waarderen van kunstwerken zoals die van Vincent van Gogh schijnt voor veel mensen een heel lastig klusje te zijn. Deze mensen kijken naar een schilderij van hem en vervolgens blijft het leeg van binnen. Geen gevoel. Doods. “Oh, hij heeft slechts 1 schilderij verkocht? Ja, dat kan je wel zien ook!”. De meeste mensen kunnen de zaken pas op waarde inschatten als ze een voorbeeld kunnen nemen aan wat anderen ervan vinden. Of als er een hoog nummer aan verbonden kan worden. Een broek die in de mode is. Een smartphone die veel verkocht wordt. Een band die al weleens bij de Wereld Draait Door is geweest. Een DJ die volle zalen trekt.

Het kleine, de niche, het onopgemerkte, de underground, de tegenstroom, het beangstigt de meeste mensen.

Geef alles een cijfer en ineens kunnen de meeste mensen eenvoudig kiezen. Niet langer hoeven zij hun gevoel te laten spreken of moeten zij moeilijk gaan nadenken. In plaats daarvan kunnen ze een afweging maken op basis van het cijfertje. Het rapportcijfertje. Een duimpje omlaag voor Vincent van Gogh en een duimpje omhoog voor Hitler. Sure, dream on…

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

3 reacties

  1. Deze getallenjacht kom ik regelmatig tegen bij flickervrienden elke dag tellen ze het aantal views minder views is ontevreden bij meer views groeit hun status . Mooi is niet belangrijk in de getallenwereld en ontroering daar kun je niets mee kopen.
    Kippenvel en-of tranen daar kun je een reclame niet op afstemmen
    Wel op getallen.

  2. Deze getallen nu ook al voor een paar euro gekocht worden en zijn zo dus nog meningslozer geworden dan als dat ze al waren.

    Van Gogh liep niet mee met de rest, was te eigenzinnig of te afgesloten, de massa keek toen ook al naar de cijfertjes en 1 is een erg eenzaam cijfer.

    Zijn dood zal van zijn bevriende schilders een hoop lovende woorden hebben opgeleverd waardoor de bal aan het rollen is gegaan, als Gaugin het zegt zal het zo wel zijn.

    We kunnen ons oordeel zelf vellen, maar leggen ons oor graag te luisteren bij iemand die we achten meer kijk op en ervaring in bepaalde materie te hebben dan wijzelf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.