In veel video’s en films wordt er heel veel uitgelegd. De mensen in beeld (of het nu acteurs zijn of niet) spreken veel. Vaak teveel en waardoor er weinig ruimte overblijft voor de fantasie van de kijker.
Iemand die we in beeld zien maar niet spreekt, waarom kan dat niet gewoon prima?
Bijvoorbeeld iemand die door een kamer loopt. De persoon zal een bepaald gevoel hebben. En muziek en geluid kan die emotie laten zien. Zelfs als we het gezicht van de persoon niet in het beeld zien. En zelfs als de persoon uit beeld verdwenen is. Het gevoel van de persoon blijft op die manier bij ons.
Muziek en geluid kan ook een decor, een setting, een ruimte voorzien van een gevoel. Als wij een ruimte binnengaan hebben we dat als mens ook. Muziek en geluid kan dat allemaal in een video en film laten zien.
Muziek en geluid vormen samen een soort onzichtbare acteur. Zij vervult een belangrijke rol die helaas maar door weinig video- en filmmakers echt goed begrepen wordt. En dus wordt muziek en geluid vaak als vulling gezien en er op het laatste moment aan toegevoegd.
Zelden is muziek en geluid een wezenlijk onderdeel tijdens het maakproces. Hoewel het als een sluier om een scene kan hangen, het wordt vaak pas allemaal achteraf bedacht. Gek, want al bij het draaien van een video of film kun je rekening houding met de rol die muziek en geluid moet gaan spelen. Muziek en geluid zouden een onderdeel van het script moeten zijn.
Muziek en geluid kan emoties overbrengen en niets meer dan dat. Het is niet feitelijk en niet tastbaar maar pure emotie. En net zo belangrijk als een acteur. En net zo belangrijk als een adembenemend landschap.
Geef een reactie