#metablog dag 4: er is altijd publiek

De legendarische radiomaker Joe Frank heeft er een halve literaire carrière opzitten wanneer hij zo rond zijn 40e de switch naar radio maakt. Niet langer komen de zinnen op papier terecht maar laat Joe zijn eigen stem klinken in lange monologen.

Joe gelooft niet in het uitschrijven van scripts om dat vervolgens te laten inspreken door stemacteurs. Joe neemt improvisaties van acteurs op. Joe haat het genre radiodrama waarin het script altijd duidelijk te horen is en vermijdt het dus als de pest.

Joe knipt en plakt de improvisaties samen tot wonderlijke verhalen vol zwarte humor. Hij maakte er al meer dan 200. Meestal monteert hij er een paar maten muziek onder die hij herhaalt en herhaalt en herhaalt.

Vorig jaar, in 2013, las ik in Believer Magazine een tof interview van Jonathan Goldstein met Joe. Daarin de vraag of, had Joe nooit radio ontdekt, hij dan een tevreden schrijver zou zijn geweest?

Waarop Joe antwoordt:

No way. I tried, but the problem is that there was no audience. There was no deadline. You were writing in a vacuum, a void. You might show it to two friends, but what did they know? The most important thing with radio was there were people to play to, to entertain. They would be looking forward to the next show—it was very motivating. And you had a weekly broadcast, so you had something to look forward to as well. If I had been doing radio without an audience, if I’d just had a tape recorder at home and I’d been doing monologues and there was nobody to listen to it and no deadline, that would have died fast.

Zijn schrijverij sloeg niet aan, hij had geen publiek, een publiek dat er voor radio wel was. En dus koos Joe voor radio om daarin zijn literaire honger te stillen, week na week, jaar in jaar uit.

En zo kunnen we een brug slaan met internet. Want ook daar is altijd publiek en je hoeft niet te wachten tot iemand je boek koopt. Je biedt het ze gewoon aan, je geeft ze iets te lezen, je geeft ze iets om naar te luisteren, iets om te bekijken.

Zoals je het ook hier leest.

(fotograaf/CC BY: Mark Campbell)