Indie Web: wees eigenaar van jouw data

Grote kans dat je ook op Facebook zit. En op Twitter. Misschien heb je een eigen blog. Je hebt soms het gevoel dat je je online versnippert. Maar je bent niet de enige, we doen het allemaal. Alle kenmerken van wat we zijn, alle kenmerken van onze digitale zielen zit in die data opgesloten. Alleen zijn we de controle over die data volledig kwijt aan het raken. Terwijl Facebook ons met de dag beter in controle lijkt te kunnen houden. Wordt het niet eens tijd om die rollen om te draaien?

“Hee zit jij niet op Facebook?!?!?!?!?!”

Tegenwoordig ben je een uitzondering als je niet op Facebook zit. Zelfs mensen zonder een computer kennen Facebook. In winkels wordt je vandaag de dag verleid om de winkel te liken op Facebook voor “unieke” kortingen. En voor alle evenementen wordt tegenwoordig de RSVP (Répondez s’il vous plaît) afgehandeld door het event-systeem van Facebook. Facebook lijkt belangrijker dan het hebben van een eigen site of een eigen domein. Het is Facebook, Facebook, Facebook, FACEBOOK! dat de klok slaat.

Ook in de discussie volgend op mijn recente blogpost ‘Jason Kottke blogt dat het bloggen weer een heet nieuw ding is‘ laaide een discussie op die alweer snel richting Facebook ging. Richting de massa. Een totale afhankelijkheid die met een zucht becommentarieerd werd. Een mens moet op Facebook zitten, zo is telkens de eenzijdige boodschap.

Als ik moet kiezen tussen mijn eigen site of Facebook dan is de keuze snel gemaakt en wel om een simpele reden: de data hier op mijn eigen domein is ook echt van mij. Het is mijn eigendom en mijn bezit. Zet ik die data op Facebook dan is dat niet langer het geval en gaat Facebook mijn data gebruiken om er geld mee te verdienen. Dat doet ze overigens zelfs met onze beeltenissen, onze profielfoto’s. Ethisch gezien is dat op zijn minst vreemd want onze gezichten worden als advertenties ingezet.

Zo verdienen ze geld aan jou

Wanneer je gebruikt maakt van een derde partij zal jouw data onder de gebruikersvoorwaarden van die derde partij vallen. Daarmee vervalt de volledige zeggenschap over eigen data. Dat geldt als je gebruik maakt van de iCloud service van Apple en het geldt ook voor Flickr, Instagram, Twitter, Facebook, Tumblr, SoundCloud, Google enzovoorts. Deze gebruikersvoorwaarden veranderen regelmatig, zoals SoundCloud onlangs deed toen het bedrijf besloot met adverteerders te gaan werken. Dit terwijl SoundCloud jarenlang met trots beweerde advertentievrij te zijn en alleen betaalde accounts zou verkopen. Zo veranderlijk is de mens, zo veranderlijk is de derde partij.

De meeste webservices zijn gratis voor de gebruiker, zodat de drempel laag ligt om jouw data er naartoe te brengen. Hierdoor groeien deze webservices vaak als kool. Realiseer je wel dat jouw data verkocht wordt aan adverteerders. Inzage in jouw gegevens is goud waard. Menig adverteerder heeft heden ten dage toegang tot al jouw data afkomstig van diverse websites die geaggregeerd gebruikt kunnen worden om er goed geld mee te verdienen. Je zult het zelf niet doorhebben omdat het geheel onbewust plaatsvindt. Ook jouw surfgedrag wordt hierin meegenomen en wat je ziet online wordt hierop geheel nauwkeurig afgestemd. Jijzelf bent allang het overzicht kwijt van alles wat je online doet maar die bedrijven niet, want zij kopen jouw data en weten beter wie jij bent en wat je doet dan jijzelf denkt te weten.

Eigen content op een eigen domein

Met een eigen website heb je deze problemen niet. Natuurlijk is het wel zo dat als je een grote hoeveelheid foto’s, of misschien zelfs video’s op een eigen domein wilt aanbieden, je relatief veel geld kwijt bent, maar realiseer je wel dat als je gebruik maakt van bijvoorbeeld YouTube dat Google de kosten die zij maakt om deze video’s van jou op te slaan en te streamen toch echt terugverdiend moeten worden.

Met een eigen website blijf je zelf eigenaar van je eigen gegevens. Maar er is nog een gigantisch voordeel wat vaak onvermeld blijft in online discussies hierover: via een eigen site kun je duidelijk maken dat jij de auteur bent die iets voor het eerst publiceerde. Zo kun je bijvoorbeeld op een blog onder eigen naam, zoals ik met marcoraaphorst.nl doe, een stuk publiceren als bron. Vervolgens zou je dat complete stuk ook op andere sites kunnen publiceren met onderaan de regel: 'Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op: <URL van oorspronkelijke blogpost>'

De meeste derde partijen gooien hun beleid drastisch om in de loop der jaren. Vaak worden ze overgenomen (meestal is dit zelfs het uitgangspunt bij oprichting van de investeerders, de boel zo snel mogelijk zien te verkopen) en verdwijnt daarmee alle data. Dat gebeurde langgeleden met mp3.com, met MySpace en met web-log.nl en Hyves. Al die data van al die gebruikers ging daarmee verloren. Wat dat betreft zijn die derde partijen vaak niet duurzaam qua data-opslag.

Het investeren in een eigen domein en de daarbij behorende kosten van hosting van data is een goeie investering. Het is een investering in jezelf en in wat jij maakt. Sta daar eens goed bij stil. En maak een rekensommetje. Stel dat je voor 39 euro per maand (ik weet het, dit klinkt duur, al is het vast minder dan je voor je vaste internet en tv-abonnement betaalt) alle data kunt hosten die je hebt, je foto’s, je video’s, alles. Zet dat bedrag eens af tegen de kosten van een laptop of een tablet. Geloof mij: het zelf hosten van jouw eigen data zal een veel langere levensduur opleveren dan die van jouw laptop en tablet.

Own your own data

In Amerika is de groep van slimme data bewuste makers veel groter dan in Nederland, zo is mijn indruk. Ook lijkt er een groot verschil te zitten tussen onze cultuur en die van de Amerikanen. In Nederland zijn we teveel gericht op de gezondheid (lees: afzetgrootte) van de economie. Daarom denk ik dat wij in Nederland het heel logisch vinden dat bedrijven veel geld aan onze persoonlijke data verdienen. In Amerika merk ik dat de grote onafhankelijke webontwikkelaars zich allemaal verzetten tegen de grote concerns die deze data van gebruikers manipuleren en misbruiken. Het wordt daar veel eerder afgedaan als onethisch dan bij ons.

Onder de noemer Indie Web worden oplossingen gecreëerd om de afhankelijkheid van Facebook, Twitter en dergelijke webservices te verkleinen. De oplossingen zijn veelal relatief technische oplossingen die een gemeenschappelijk focuspunt hebben: own your own data!

Onlangs schreef Craig Mod het stuk ‘All you need is publish‘ een stuk dat vooral over de nieuwe basisprincipes van dat Indie Web gaan. Het is een bemoedigend stuk voor iedereen die los wil komen van de macht van Zuckerberg en zijn eigen kracht op zijn een eigen domein wil herpakken.

Alle tweets, likes en reacties verzamelen

Een van de nadelen van het huidige web is dat vrijwel iedereen op al die services te vinden is en zijn data daarmee versnippert op het web plaatst. De discussies over de zaken die we publiceren vinden steeds meer verspreid plaats omdat immers overal waar je een link naar een eigen stuk plaatst weer nieuwe reacties kunt verwachten. Het is een van de zaken die het Indie Web wil oplossen door de gegevens van al die services te gaan verzamelen en op de eigen site te koppelen aan het oorspronkelijke artikel. Zo is onlangs www.brid.gy ontwikkeld. Je kunt het zien als een online connector tussen jouw site/blog en diensten zoals die van Twitter, Facebook en Instagram. Via Brid.gy kunnen je de reacties, tweets en likes als reacties onderaan een blogpost tonen. Voor mijn eigen site hoop ik dat ook op termijn zo te kunnen aanbieden.

Het Indie Web heeft oog voor de bron, heeft oog voor het oorspronkelijke domein waarop de content voor het eerst gepubliceerd werd. En het Indie Web heeft oog voor de auteur daarvan. Daarbij wil men het dupliceren van content niet bestrijden, het web is immers gebaat bij duplicaten, maar men wil technieken ontwikkelen om de relatie tussen bron en kopie gestructureerd vast te kunnen leggen in webpagina’s zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan over de bron en de auteur. Dit is een geweldig uitgangspunt naar mijn idee. Het is iets waar het web jarenlang mee geworsteld heeft. Het web was altijd al indie, onafhankelijk. Ook al probeert Facebook ons van dat idee af te helpen. Dat gaat helaas niet lukken. Ik ben marcoraaphorst.nl, een burger van het internet. Ik uit mij hier en ik uit mij elders. Ik ben mijn data.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

11 reacties

  1. Ben het natuurlijk helemaal met je eens, Marco. Ook al ben ik wel weer linkjes aan het posten op FB, ben ik maar wat blij dat ik mijn eigen url en site heb. Dat indieweb klinkt interessant. Ik zal die plugin die comments binnenhaalt eens installeren. Kijken hoe het werkt.

  2. Net de Bridgy plug-in geinstalleerd, een soort trackback plug-in. Wees gewaarschuwd: als je je posts op FB niet openbaar hebt staan, dus alleen voor vrienden of vrienden van vrienden, dan worden de linkbacks niet geregistreerd.

    1. Ja klopt. Maar als je een link naar je blog op Facebook plaatst dan zou ik dat altijd openbaar doen. Zelfde geldt voor Google+ maar daar is nog geen connectie mee te maken. Ook ben ik aan het uitzoeken hoe likes en shares getoond kunnen worden.

  3. Behartigenswaardig verhaal, maar ik heb een paar opmerkingen.

    Voor de meeste mensen is het niet mogelijk en weggelegd om zelf een website op te zetten en te onderhouden. Daardoor is het best te prijzen dat er sites zijn als Facebook, Twitter en blogsites als WordPress. Mensen maken laagdrempelige content die in de meeste gevallen bedoeld is voor hun eigen kring van sociale contacten. Bloggers willen al weer meer en proberen een groter publiek aan te spreken. En bloggen is al voor een klein groepje, want de meeste mensen hebben daar niet de tijd, de ideeën en de schrijfvaardigheid voor, dat telt allemaal mee.

    Maar als je dan allerlei content hebt in de vorm van stukken, foto’s, video’s, enzovoorts, dan kun je dat zeker beter op een eigen domeinnaam doen. Maar welk hostingbedrijf kies je daarvoor uit? Hoe betrouwbaar is die? En ook, hoe kan ik nu regelen dat mijn content over honderd jaar nog online staat? Ik pleit daarom al lang voor een derde partij in samenwerking met de overheid die dit kan organiseren. Wie zou het anders moeten doen? Je provider, een bank, KPN?

    En je kan als onafhankelijke blogger nog een stapje verder gaan. Een vriend van mij heeft een eigen servertje in zijn huiskamer staan die al zijn data op zijn domeinnaam via Xs4all host. Dan is de het helemaal in je eigen bezit.

    1. Cijfers over het aantal Nederlandse blogs heb ik niet. Marketingfacts heeft wat internationale cijfers in 2013 gepresenteerd: http://www.marketingfacts.nl/berichten/social-media-cijfers-augustus-2013-overzicht

      Een betrouwbaar hosting bedrijf is niet zo lastig te vinden, er zijn er velen en er is online zeer veel te vinden over voor- en nadelen van diverse aanbieders. Belangrijk blijft dat je backups maakt, maar ook het hosting bedrijf zal dat zelf doen (liefst elke dag). In het verleden heb ik daar een paar maal een beroep op gedaan. Mijn backup was ouder dan die van het hostingbedrijf. Dat pakt dan prachtig uit. De data is gered.

      Waarvoor is de derde partij nodig waar jij het over hebt? Wat moet haar taak zijn? Ik geloof heel erg in onafhankelijke partijen, maar je hebt er nu al diversen. Bijvoorbeeld Creative Commons die het copyrightsysteem versoepelen, wat een hele goeie zaak is met het oog op de toekomt. Zij vallen tussen de overheid en de consument in. Maar er zijn vele open source / open content organisaties die het pionierswerk op het gebied van dataopslag en privacybewaking doen. Zo is er Archive.org een non-profit die jouw data zal opslaan middels een CC licentie. Een geweldige service waar ik ook, met name in het verleden, veel gebruik van maak(te). Zij zorgen ervoor dat de content bewaard blijft voor hele lange tijd.

      Een eigen server maakt je kwetsbaar, want bij een inbraak of brand raak je mogelijk alle data kwijt. De enige oplossing is: duplicaten maken met een goeie verwijzing naar de bron is. Neem daarin alle reacties en verwijzingen van Twitter en Facebook mee. Maar ook daarvan zal je een kopie moeten maken. Dit is wat het Indie Web beoogt:

      We should all own the content we’re creating, rather than just posting to third-party content silos. Publish on your own domain, and syndicate out to silos. This is the basis of the “Indie Web” movement.

      1. Wat betreft het zelf beheren van een server heb je wel een punt. En ik bedoel verder dat ik nu voor een dienst zou willen betalen die kan garanderen dat mijn content ook over 100 jaar is te vinden. Ik denk dan toch aan een landelijke organisatie waarbij je al voor of na je dood je content nog te vinden is. Al zou het alleen maar tekst zijn. Wat dat betreft heb ik geen vertrouwen in hosting-bedrijven of archive.org, die er op een gegeven moment mee kunnen stoppen. Ik denk dan eerder aan de Koninklijke Bibliotheek voor teksten en Beeld en Geluid voor foto’s, video en geluid. Daar moet je dan wel voor betalen.

        Ik zit niet op Facebook en heb in het verleden op een paar blogs gezeten. De beste stukken heb ik voor de zekerheid ook op mijn webpaginaatje gezet. Mijn aardigste tweets zet ik ook in een webpagina dat ik Kladblokje noem. Dan is het toch iets minder vluchtig en vergankelijk. Ik heb geen domein, maar nog webspace bij UPC. Ik werk nog in oude html, old skool, maar ben er toch tevreden mee. Uiteindelijk gaat het om de content die je maakt.

        1. Als een hosting partij ermee ophoudt dan is dat niet erg. Als je een eigen domein hebt kun je overal hosten. Je bent daarin heel flexibel. Ik ben diverse malen overgestapt van de ene partij naar de ander en pompte de data gewoon van de ene server naar de andere. Tegenwoordig wordt met CDN data sowieso op een paar plekken gekopieerd. Ook iets dat je met een eigen server op slechts 1 locatie mist.

          Vertrouwen hebben in organisaties en hun toekomst is complex. Ik ga er vanuit dat het web nog vele veranderingen zal ondergaan. 100 jaar valt niet te overzien en garanties zal niemand kunnen geven. Ik geloof wel zeer in open source en open content en heb er vertrouwen in dat mijn data hierdoor de komende jaren toegankelijk zal zijn. En wat jij doet met HTML is natuurlijk prima en zeer toegankelijk. Het is ook makkelijk te exporteren naar een bestand op eigen computer als backup. Alleen loop jij het risico dat als chello.nl ophoudt te bestaan jij al jouw links en indexatie door Google en dergelijke kwijt raakt. Met een eigen domein heb je dat probleem niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.