Als het me gaat vervelen dan is dat een glashelder teken.
Stoppen!
Soms komt de behoefte weer terug.
En soms zal wat ik deed een eenmalige aangelegenheid blijken te zijn geweest. Prima hoor. Alles heeft zijn tijd.
Gedreven ergens aan werken is prachtig,
zolang die gedrevenheid er is.
En als die gedrevenheid er niet is dan moet ik stoppen en iets anders gaan doen.
Sommigen kunnen dag in dag uit onder een systeemplafonnetje hetzelfde doen. Ik zou er zwaar depressief van raken. En niet omdat dat in mijn aard ligt maar puur omdat wanneer het aan nieuwsgierigheid, creativiteit en opwinding ontbreekt het geen enkele fokking zin heeft om ermee door te gaan. Dan trap ik mijzelf omlaag, negeer ik mijn ware kracht en ondermijn ik mijn toekomst. Kortom: kappen en iets anders gaan doen.
Of ff lummelen en wachten tot het weer komt.
Verveling is een teken. Des te sneller ik het herken, des te volwassener ik mij voel.
(omslagfoto onder CC BY-NC-SA: Maurits Burgers)
