Het uitgestelde doen

Ik had gisteravond in de kroeg een gesprek over Twitter met iemand die gefascineerd maar niet overtuigd was van het nut van Twitter. In plaats van een account aan te maken en ermee aan de slag te gaan, stelde hij vragen aan Fabio en aan mij. Vragen waar wij ook niet alle antwoorden op hadden. Over de voordelen. De nadelen. En wat we zouden doen als Twitter te populair zou worden.

De ideeën komen en gaan bij mij. Regelmatig vraag ik mij af of het zou werken, of het zou kunnen. Maar het enige dat ik kan doen is het idee uitvoeren. Dan kom ik erachter of het werkt, of niet. En grote kans dat als ik het heel graag wil, dat het dan ook werkt. Blind vertrouwen en stug volhouden. Desnoods jarenlang buffelen. Met een wolk in je hoofd. Niemand die je tegenhoudt. Hoewel ze het wel proberen met hun ‘ja, maar’. Maar ja, zij doen het niet, ik wel. Dat is het verschil.

Er was eens een man die bij een advertentie-bureau werkte. Op een dag vertelde hij zijn manager: “Ik stop ermee. Ik word drummer”. Zijn manager vertelde hem dat ‘ie niet wist dat ‘ie kon drummen. En inderdaad: “nee, dat kan ik ook niet, maar ik ga het doen”. Een paar jaar later vormde de jongeman samen met Eric Clapton en Jack Bruce de band Cream. Zijn naam: Ginger Baker.

(bron: Paul Arden ‘Whatever you think, think the opposite”)