Ik ben opgegroeid met de wetenschap dat een mens fouten maakt. Gruwelijke fouten waardoor er dingen misgaan. Een klein foutje kan resulteren in diepe ellende. Wat is de reactie bij het opmerken van een fout? Stress.
Het is een verkeerde reactie. Een fout hoeft namelijk HELEMAAL niet te resulteren in diepe ellende maar juist het omgekeerde kan gebeuren. Mensen die scheiden, ik ben er een van, kunnen daarna de liefde van hun leven ontmoeten. Je kunt het ene niet los zien van het ander en iets labelen met het kenmerk fout is dus HELEMAAL niet slim. Je kunt het maar beter zien als een kans, een oplossing naar iets nieuws, iets anders, iets beters. En dat alles DANKZIJ de “fout”.
Met kunst werkt dat precies zo. Er bestaan geen fouten in de kunst alleen maar kansen voor Het Scheppen Van Iets Nieuws. Muzikaal gezien zijn er ook helemaal geen fouten, er zijn geen foute noten en geen foute harmonieën. Weliswaar zijn er heel veel muzikale regels die inderdaad werken, maar het breken met die regels, het kan altijd. En een fout die herhaald wordt, bijvoorbeeld door andere artiesten, wordt vanzelf gemeengoed en mainstream. Zo gaat het met vernieuwing. Een kleine groep doet iets wat “fout” is, totdat iedereen het plotsklaps gaat doen.
Fouten maken, falen of mislukkingen, wel of geen succes hebben… het is allemaal gelul. In je leven zijn er alleen maar kansen en die kansen houden niet op zolang je leeft. Daarom wint de aanhouder altijd.
(omslagfoto: Karin Ramaker)
Geef een reactie