Een jaar geleden complimenteerde een collega mij met mijn intuïtie. Het direct weten, aanvoelen, zonder erover na te denken. Dat klopt, ik heb een heel sterk gevoel bij dingen en luister en handel er ook na. Ik kan echt als de brandweer ergens voor gaan en voor gaan staan. Dag na dag, jaar na jaar. Mijn heilige geloof dat internet vanalles op zijn kop zou gaan zetten bijvoorbeeld. Mijn geloof in blogs, in muziekmaken op de laptop, in vrijere rechten, geloof in podcasts, internationaal samenwerken, het verdwijnen van de mainstream, nieuwe journalistiek online et cetera. Ik heb altijd dingen online gedaan waarvan velen riepen “wat een mafkees, die Raaphorst”.
Toch ben ik ook zeer analytisch aangelegd. Het bijt mekaar vaak. Ik gebruik de analyse veelal om mijzelf te verdedigen. Om uit te leggen waarom ik in iets geloof of waarom ik iets goed vind of waarom ik iets op een bepaalde manier toepas. Terwijl gevoel genoeg moet zijn en het leuker is om dingen te laten in plaats van je te gaan verdedigen. Bovendien verzandt je in zinloze discussies waarin iedereen zijn gelijk probeert te halen.
Show, don’t tell!
Een nieuwe uitdaging voor dit jaar.
